[Cemalettin Özen]

Günlük yazmak;

Günlük yazmak zor değil.. Hepinizin her gün yaşadığı o kadar çok şey vardır ki yazsanız ne hikayeler çıkar..

Şu an bir kahvede oturuyorum.. Bu kahve kasabanın  ara sokaklarınını öylesine bir yer.. Filtre kahve istiyorum,
neskafe getiriyorlar..

Kalın tahtadan masaları var.. Çok eski bir kahvehane... Garsonun bir ayağı sakat, kulağında küpe var..  Topal  bir
insan neden garson olur ki?

Tam karşımda eski bir ev var. Önünde bir motosiklet duruyor..  Motosiklette çok eski.. Üzerinde "Mobilette" diye zor okunan bir markası var..

Motosiklete hayranlık duymaya başladım.. Onun yerinde yeni bir Honda olsaydı burada lafını bile etmezdim..

Bu hayranlık eskiyi sevdiğimden falan değil, insanın "bu bana yeter" deme büyüklüğünden.. Onu yıllarca
kullanmasından..


Motosiklet tozlu... Uzun süredir hareket etmemiş, belli.. Kafamdan şimdi ona bir hikaye uyduruyorum...

Motosiklet yaşlı bir adamın olmalı.. Genç bir insan bu motosikleti kullanmaz... Bu yaşlı adam ölmüş,
motosiklet kullanılmıyor..

Çocukları motosikleti satmak istiyorlar, ama karısı "Bu kocamın yadigarı.. !  Ben ölmeden onu satamazsınız..!" diyordur.. Ve.....


Devam edecekken topal garson boş fincanı almaya geliyor... Ona motosikleti soruyorum..

"Abi o marangoz Şevket abinin...  Bir yere dolap yapmış, adam parasını ödemeyince o da motosiklete el koymuş...
 Getirip buraya evinin önüne bıraktı.." dedi..

Amma da tahmin edermişim.. 

Neyse, yani işte bu da günlükte bir sayfa oldu..

......................................

Dipnot ;

  Bu gün eski yazdığım seyir yazıları ile ilgili bir mail aldım..

Gezgin Korsan'da yazdıklarımı hala okuyan varmış.. Çok tuhaf.. Ben dahi eski yazdıklarıma bir gün bile bakmadım.
 Yazdığım şeylerin çoğunu hatırlamıyorum.

  Bu bende, mesleki deformasyondan kaldı. Hep sonraki sezonları düşünüp moda tasarımı yaptığımdan oldu.

Geriye bakıp beğenmeme olgusu oluştu. Aynı şeyleri tekrarlama korkusu.

Bir filmi ikinci defa seyretmeme, bir kitabı tekrar okumama imkan yok. Boğulur gibi olurum.

Yazdıklarım okunsun, geçilsin istiyorum. 

Sonra da unutulsun..

[Cemalettin Özen]

Muhtar ve siyaset:

Bu gün hep önünden hep geçip hiç  girmediğim bir koya indim.  Koydaki yerleşim tam bir curcuna.  Rezalet!

Daracık bırakılmış sokaklar, denizin dibine kadar girmiş marketler, kafeler...

Buranın yerleşim anlayışı her metrekareyi paraya çevirmek olmuş..

Bir kafeye girdim. Çayla tost yedim.

Gelen garsona "Böyle yerleşim mi olur? Burası ne böyle." Dedim.

"Abi herkes böyle diyor, kimse bir şey yapmıyor." dedi. "İşte muhtar da burada... Çağırayım konuş." Dedi...

Eyvah!  Faka bastık!

Gitti çağırdı.

Muhtar, kendinde herkese akıl verme yetkisi gören adamlardan. .

 Yanında birkaç kişiyle geldi oturdu. Yeni seçimlerde de adaymış.. Beni seçim için ikna edileceklerden biri zannetti herhalde..

Yıllar var ki  oy kullanmış biri değilim... En son ne zaman oy kullandığımı hatırlamıyorum.
Çok üzgünüm, ama böyle.

Demokrasi düşmanı.....  Vatan haini.... Ne derseniz deyin.. Sorun değil.

Yoksa seçimlerin geldiği şu günlerde İstanbul'da olurdum.

Neyse Muhtar'a dönelim;

Muhtar bu rezil yer için yaptığı hizmetleri öyle bir anlattı ki, kendime içimden " Ben ne nankör adamım... Bu kadar yapılan iyi şeyleri görmüyorum... ." demem gerekirdi...

Bu yerleşim yerinde en çok mülkü olanlardan da biriymiş. Yani, Muhtar olmasa durum çok daha vahim olabilirmiş.

Daha kötüsü nasıl olabilirdi ki? Pes......

Benim muhtara cevap yetiştirebilecek kapasitem yok.. Sustum..

Siyaset laf ustalığıdır.  Haklı çıkmayı her koşulda başarabilmektir.

Sistemin arka plandaki işleyişine, kokuşmuşluğuna hiç girmeyeceğim..

İşte bu nedenle oy kullanmıyorum.. Seçilen kişileri meşru kılan mührü basmayacağım.. Siz kullanın..  Demokrasiyi yaşatın.....

Vergimi veriyorum. Kanunlara uyuyorum..

Bu saçma oyuna alet olmamı da benden beklemeyin.

[Cemalettin Özen]

Masal Ülkesi;                                                                          2019 Nisan

Buralara yolum nasıl düştü hiç anlamadım.. Dağlara ve ovalara doğru uzanan yollardan giderken, önüme çıkan
 sapakları tesadüfen seçe seçe  kendimi buralarda buldum..
  Yeşillikler içinde uzanan dağın eteğindeki yolu takip edince de  bu vadiye geldim.

Nisan ayındayız ama her yerde hava soğuk, Burada bam başka... 

Ilık bir rüzgar esiyor..   Doğa burada çıldırmış..  Etraf yeşiliyle, çiçeğiyle tam bir masal ülkesi.. Hava burada yılın
en güzel zamanını yaşıyor..

Bir de yeşilliğin arasına sıkışmış bir ev var.. Eski.. Yıllar içinde etrafla bütünleşmiş.. Çevreyle
aralarında renk farkı kalmamış.

Evin karşısında durup baktım.. Bu ev bir roman, bir tablo. En küçük ayrıntısına kadar..
 Önünde kuyu var.. Çıkrıklı... Çitlerin yanında bağlı bir inek, tavuklar, odunlar...
 
Evin yanında deli gibi çiçek açmış kocaman bir erik ağacı var.. Bari bunu yapmayın..

Bu resimden hiç bir şeyi eksiltemezsiniz.


   O sırada evden genç bir kız çıktı.. Kolunda çamaşır sepeti var..

Çamaşırları bahçeye gerilmiş ipe astı..  Uzakta, motosikletle durmuş evi seyreden bana baktı..

Tekrar eve girdi..

Endişe veren bir halim olduğunun farkındaydım.. Bu anı biraz uzatmak istiyorum.. Hepsi bu.

Şimdi evin kapısında yaşlı bir teyze belirdi.. Gitme zamanı.. Bu masal ülkesini terk etmek zorundayım.. Yoksa
 kendimi ifade etmekte zorlanacağım..

Vadiden sonra kıvrılan yollardan dağlara çıktım.. Sonra ana yolu buldum.

İklim değişti.. Soğuk bir Şubat rüzgarı burada beni bekliyordu.. 

Az önce bulunduğum yer gerçek miydi?

[Cemalettin Özen]

İleti sayım ve son;

Şu an baktım, ileti sayım  27 olmuş.  Bu bence yeterli bir ileti sayısı. En azından fena değil..
Forumun üyesi olarak sorumluluğumu  biraz da olsa yerine getirdiğimi düşünüyorum.

Bir süredir size günlük yaşamımdan kesitler sundum.. Yazdıklarım
 günlüğümün içinden seçmelerdi.
.
Hayat sürdükçe “günlük” bitmez.. Ama hayat rutin tekrarlardan ibarettir.. Bir süre sonra
 günlükte sıkıcı olamaya başlar.

Havalar ısındı.. Yarın uzun bir yolculuğa çıkıyorum..

O nedenle bu konuya, yani “GÜNLÜKLERİM” e artık son vermek istiyorum.

Şimdi beni bekleyen yeni maceralar var.  Belki daha sonra, başka anılarla bir şeyler yazarım..

Bana böyle bir forumda yazma imkanı sunan tüm forum yetkililerine teşekkür ediyorum.

 Onların hazırladıkları bu alt yapılar olmasa yazamazdık..

Ve bu  yazdığım  şeyleri okumaya değer  bulup okuyan tüm arkadaşlara da teşekkür ederim.

Hoşça kalın ;

Cemalettin Özen  /  2019

[Kemal Tesbihci]

Yazdıklarınızı okuyup keyif aldım teşekkür ederim, yolculuğunuzun arzu ettiğiniz şekilde keyifle ve sağlıkla geçmesini dilerim. Selametle,

[nuri_kongur]

Cemalettin reis, anı ve gözlemlerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim. Sağlıklı ve keyifli günler dilerim.

[Mustafa Ertör]

Yeni anılarda yeniden yazma ve bizimle paylaşma isteğinizin olmasını dilerim.Teşekkür ederim güzel yazılarınız için.

[Oğuzhan Oğuz]

Günlüklerinizi bizimle paylaştığınız için teşekkürler . Dediğiniz ve dilediğiniz gibi yaptım. Okudum geçtim. Yenilerini dört gözle bekliyorum. İyi tatiller, iyi yolculuklar Cemalettin reisim. Selametle...


Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi

[Ahmet Kabaalioğlu]

Bu güzel günlüğünüzü bizimle paylaştığınız için çok teşekkür ederim. Yeni anılarınızı ve bunları paylaşmanızı dört gözle bekliyorum.Selametle.

[Serkan Güvenen]

Cemalettin reis ,

Tekrardan teşekkürler okurken çok keyif aldım , yolculuğunuz kazasız belasız keyifle olsun .

[Kenan Biçen]

Cemalettin reis, günlüğünüzü kısmen paylaştığınız için çok teşekkürler.
Müthiş keyif alıyoruz sizin yazılarınızdan.
Umarım devamı gelir bir gün.
İmkan olsa günlüğünüzün içine düşüp hepsini okumak isterdim 
Sevgiler.

[Mücahit Karabaş]

Cemalettin Reisim,

Gözlem yeteneğiniz ve sade anlatımınızla hayatımıza ve insanlarımıza farklı bir bakış açısı sundunuz. Çok teşekkür ederiz. Önceki gezi anılarınızla güçlü kaleminiz sayesinde hepimizin aklında kalmıştınız. Bu kadar çok kişide olumlu izler bırakabilmek kolay değildir. Sizi bu sayfalar sayesinde tanımak çok güzel. Yeni anılarınızda ve belki bir gün denizde buluşmayı ümit ederim.

[Hulusi Gülen]

Cemalettin Reis, paylaşımlarınız için teşekkür ediyorum. Ne güzel okuyorduk; kesmeseydiniz iyiydi. Daha özgün anılar biriktirip, dönersiniz İnşaallah. Hayata bakışınızda bir Mandıra Filozofu yaklaşımı seziyorum; bilmem yanılıyor muyum?  O felsefeden birkaç alıntı şurada dursun bakalım.

- SAATE KARŞIYIM: Uykum gelince, uyurum, uykumu alınca uyanırım... Yemek saatim filan da yoktur... Karnım acıkınca yerim... Saat kelepçedir...

- ÇALIŞMAYA KARŞIYIM: İhtiyacından fazla çalışmak insanın aç gözlülüğünden başka bir şey değildir.

- PARAYA KARŞIYIM: Para dediğin bankada dijital bir rakamdan ibaret. Hiçbir işe yaramaz. Sevemezsin dokunamazsın. Siz parasını alıp evde sarılıp yatan gördünüz mü?

- TELEFONA KARŞIYIM: Modern çağın kölelerinin zincirleridir telefonlar. Telefonu kim çaldırırsa, ona bakmak zorundasın...

- MAL MÜLK EDİNME HIRSINA KARŞIYIM: Kaç ev satın alırsan al, oturacağın bir tanesi... Ne kadar kazanırsan kazan, yiyebileceğin 3 tas yemek.

[Cemalettin Özen]

GÜNLÜKLERİM 2


Kısa süreli de olsa  Günlüklerim'e bir şeyler yazmak istiyorum.. Basit şeyler.. Zaten
onun için günlük..

Forumda  yazılan yazı sayısı düşük. Yazmakta sadece tembel olan ben değilim demek ki..

Kasabaya geri döndüm.. Bu yaz tekneden uzak kaldım.. Ama tekneme kavuştum.. 

Bu hasret tekneye değil, teknedeki hayatıma. Herkesin şehirlere, günlük normal
hayatına döndüğü şu günlerde buralarda olmak çok güzel..

Ve üstelik sonbahar..

Etrafta amaçsız, saçma sapan dolaşacağım..  Hiçbir şeyi çok ciddiye almayacağım.. 

Motosikletle yaptığım Avrupa turu beni iyice raslantısal yaşamaya teslim olmuş biri
yaptı.. Yaşadığım zorluklar , arızalar.. vs..

Hiçbir yolculukta giden insanla dönen insan aynı kişi olmuyor.  Hele bu yolculuklar
uzun ve derinse..

Yani, bazen saçmalasamda mazeretimi belirttim.. Benden günah gitti..

[Mustafa Ertör]

Hoşgeldiniz.Sevindim.