Konuya geç girenlere yer var mı?
İnsanı tarif eden sıfatlar diye başlamış, hatta "ilim kendin bilmektir" ile başlamış ki, önemli sözdür, Yunus'tan 2000 yıl kadar geriye gider. Ama insanı tarif eden sıfat diye kıskançlık ile başlanır mı yahu? Sevgi var, sevinç var, yüreği ağzına gelmek var, aşk var aşk. İnsanı diğer varlıklardan ayıran güzel sıfatlar o kadar çok ki, kıskançlıkla başlamak... bilemedim?
İlim kindin bilmek ise, kendini bil ise, bu insanı tekamüle sevkeden bir ifade. Tekamül eden bilinç kıskançlık duymaz. Bırak tekamülü, bilinçli dediğimiz kişi de kıskanç olmaz. Verdiğiniz örnekte çocuk kıskançlık duyuyor. Baba, annesine yaklaşıyor diye çocuğu kıskanıyor mu? Olmaz değil mi? Olur da, o babanın yolu çok uzundur, ondan olur. İnsan kendini bilirse, tüm yaradılışı kendinden bilir. Diyeceğim o ki, kıskandığın şey aslında kıskanmana gerek olmayacak kadar senin.
BALIM SY