[Bülent Büyükdağ]

Güzel yürekli ailenize sevgiler.

[Hulusi Gülen]

20240731: SkiathosAdası-WestBay (BatıLimanı) – 9,3mil

          Kedimiz Mino'da kusma ve ishal halleri başgösterdi, Veteriner buluruz diye rotamızı Skiathos Adası Merkez limanına çevirdik. Skiathos merkez limanı çok hareketli, feribotların epey çalkantı yaptığını okumuştuk. Limanın dibinde alarga kalınabilir ama Havalanı iniş güzergahı olduğu için Coast Guard gelip ceza kesiliyormuş; demirlemek yasak. Biz de WestBay/Batı koyunda plajların önüne demir attık. Hemen hızlıca botla karaya çıkıp, kedimiz Mino’yu şehir merkezine götürdük. Ama Yunanistan’da mesainin 14:00’da bittiğini unutmuşuz. Uğradığımız bir PetShop kapatmak üzere iken bizimle ilgilendi; şehrin öbür ucundaki Veterinere yetişmemiz mümkün değil; telefonla irtibat kurup, tavsiyeler aldık. Kedimiz yeme ve içme alışkanlığını kaybetmişti, çay kaşığı ile su ve yoğurt verip, normale dönmesini sağladık çok şükür.

          Skiathos yemyeşil bir ada, havaalanı var, alabildiğine turistik bir yer. Tarihi bir limanı ve yanında Deniz müzesi var. Evler hep taştan ve orijinal halinde korunmuş. Yunanistan'da saat 14:00'dan sonra resmi hayat duruyor, müzeyi gezemedik maalesef. Uçaklar hemen limanın üzerinden inişe geçiyor, sanki tekerleri yelken direklerine değecek.

          Yarından itibaren Ağustos ayı giriyor; dolayısıyla TEPAİ ödememiz gerekiyor. Gerçi ay başlarında iki günlük bir elastikiyet var ama dönüşümüz Ağustos ilk hafta sonuna uzayacak; sonraki limanlarda ödememiz çok güç, onun için Bankaların olduğu Skiathos’da ödemek istedik.
          - https://www1.aade.gr/aadeapps2/etepai/ sitesinden mail adresiniz ve Pasaport Numaranız ile bir “Register/Kayıt” oluşturuyorsunuz.
          - Ardından kendi hesabınızla/şifrenizle girip “NewRegistration” butonu ile teknenizin en/boy ölçülerini kaydedip, hangi ay için tepai ödemek istiyorsanız işaretliyorsunuz.
          - Sistem size bir E-PARAVOLO (eTepai Referans No) numarası üretiyor.
          - Bu kodu bankaya veya PostOfice’e verdiğinizde TEPAİ ücretini ödeyebiliyorsunuz.
          - eTepai Hesabınızdan Formu “Print/Yazdır” yapıp, PAİD/Ödendi yazıp yazmadığını kontrol ediniz. Bu Formu PDF olarak telefonunuzda saklayınız veya alabiliyorsanız çıktısını alınız, Port Police görmek istiyor.

          Ne var ki ödeme henüz Kredi Kartı ile yapılamıyor. Ya bir Yunanistan Bankasında hesabınız olacak, mobil hesabınızdan ödeyeceksiniz ya da bir Banka veya PostOffice’e gidip bu e-Paravolo numarasını verip ödeyeceksiniz.

          Biz Bankada öderken bu Bankada hesabımız olmadığından tahsil edebilirmiyiz diye kendi içlerinde epey bir araştırma yaptılar; nihayetinde benim verdiğim nakiti sanıyorum gişe memuru kendi hesabına yatırıp, oradan ödeme yaptı. Bankadan ödediğimiz halde yine 1,5€ kadar komisyon aldılar. Tabii Myrina’da Turizm Acentesine ödediğimiz 20€ kosiyonun yanında bu rakamın lafı olmaz. Halbuki uluslararası dolaşıma açık bir kredi kartı ile de ödenebilmesi lazımdı.

          Bir de şehir merkezine madem geldik, Port Police’e uğrayalım da Transitlog’umuzu damgalatalım diye düşündük. Keşke gitmeseymişiz; daha önce Nea Marmaras’daki Port Police’den çıkış damgasını neden almadığımızı sorguladılar; Şefi devreye girdi de işimiz halloldu. Meğer NeaMarmaras’daki kadın PortPolice sadece giriş alanını damgalamış; hemen yanındaki çıkış alanını da damgalaması gerekiyormuş. Ya da biz ayrılırken tekrar gidip damgalatmamızı beklediler?  Skiathos’daki Polisler daha deneyimli, aynı anda hem girişi hem de çıkışı damgaladılar.

          Yunanistan’ın asıl, belki de tek gelir kaynağı turizm olduğundan, genelde turistlere zorluk çıkarılmıyor; örneğin bulunduğumuz süre bize CoastGuard tarafından hiç bordalanıp, evrak kontrolü yapılmadı. Yalnız Peristera koyunda demirde iken sabah erken saatlerde etrafımızda dönüp gittiler. Sanıyorum, kızılötesi bir cihazla  uzaktan teknedeki canlıların vücut ısısını algılayıp, rahatsız etmeden kontrol yapılıyormuş. Zaten gümrük girişi yapıldığından elektronik sistemlerinde tekne ve mürettebat kayıtları görünmekte; dolayısıyla uzaktan kontrol kolaylıkla yapılabilmektedir.     

[Hulusi Gülen]

20240801: Skopelos Adası Loutroki-GlossaKöyü – 7,6mil

          Ertesi gün Skiathos’un tam karşısındaki Skopelos adasının Lautraki köyüne yöneldik; burası da oldukça turistik. Limanın güneyinde, Çınarların altında Roma Deniz Hamamı kalıntıları var, önüne pırıl pırıl sulara demirledik; doya doya yüzdük. Limanı charter tekneleri rezerve etmiş, yer bulmak zor; alarga imkanı varken biz soruşturmadık bile. Demirlediğimiz yerin hemen önündeki mendireğin bir bölümünün kayaları dağılmış, aradan botla geçilebiliyor. Botla Limana geçip, küçük bir iskeleye bağlandık. Yanımızda paslanmaz zincir var; motoru ve botu iskelede bir mapaya kilitliyoruz ki gezerken kafamız rahat olsun. Tabii hırsıza kilit dayanmaz elbette de en azından caydırıcı oluyor.

          Loutraki Limanı çevresindeki yerleşimin hemen sırtlarında eski yerleşim yeri Glossa Köyü var; ikindi sonrası arnavut kaldırımı patikayı takip ederek eski köye çıktık; manzarası on numara beş yıldız. Skiathos ve önündeki adaların görünümü bir harika. Eski yerleşimler, düşman korkusundan hep tepelere kurulmuş. Burada da taş yapılar, dar sokaklar dikkat çekici. Bol bol fotoğraf çektik.

          Limana dönüşte eksilen içme suyumuz için iki koli daha su aldık; burada 6’lı 1,5lt.lik koli 2,5€; Neo Marmaras’dan 1,7€’a almıştık.

          Ortodoks kiliseleri sanıyorum Pazar günleri dışında da ayin yapıyor; hafta içi ve akşam saati olmasına rağmen Kilisede bir ayin vardı. Belki de özel bir ayindir; ya da evlenmedir.

[Hulusi Gülen]

20240802: Skopelos Adası MammaMiaKoyu, Liman, PeristeriAdası-PeristeraKoyu - 26,3mil

          Ertesi gün kuzeyinden adanın arkasına geçip Mamma Mia filminin çekildiği koya uğradık; küçücük koyun içi tekne dolu, fotoğraf çekip çıktık. Bu film o kadar meşhur ki Skopelos adası artık MammaMia Adası olarak anılmaya başlamış. Koya yaklaşan teknelerde MammaMia film müziği çalarak geliyorlar. Hediyelik eşyalar da hep MammaMia filminin objeleri satılıyor. Bu filmi seyretmemiştim; bu vesile ile dönüşte seyredilecekler listesine eklemiş olduk 

          Sonra yol üzerindeki Skolepos şehir merkezine uğradık; limanı alabildiğine hareketli, feribotların biri girip, biri çıkıyor. Buraya da havaalanı yapılmak istenmiş ama yerli halk zeytinliklerimiz gidecek diye karşı çıkmış; ulaşım şimdi tamamen denizden. Binalarda bembeyaz renk hakim; Limanın suyu oldukça kirli idi, bir de bağlı tekneler feribotların dalgasından rahatsız, hasarlar oluşuyormuş.

          Yola devam edip tekrar Alonnisos adasına geçtik; daha önce kaldığımız Petitiri  ve Votsi limanlarına gir-çık yapıp, 17:00 sularında Peristera koyuna demir attık. Yüzdük, balık tuttuk, keçi seslerini dinleyip, sakin bir gece geçirdik. Aslında çok miktarda balık vardı ama Melanurlar çok akıllı, Kıbrıs oltasına dahi kanmıyorlar. Mino yakalanan balığı sadece seyretti; ev kedileri yanlışlıkla dışarı bırakılsalar açlıktan hayatlarını idame ettiremezler.

[Hulusi Gülen]

20240803 : PeristeriAdası => EfstratiosAdası – 53 mil

   Sporadlarda son gecemizi, Peristeri adasının Peristera koyunda geçirdikten sonra erkenden yola koyulduk. Bir haftadır bu etap için hava kolluyoruz; nihayet düşük havayı bulduk; rüzgar kafadan ama çok düşük; nitekim motor seyri gayet güzel. Geçen haftaki gibi hava yüksek olsaydı altı kirli teknemiz ile bu yol epey yıpratıcı olurdu; şansımıza hava kalık. Yolda sahtemiz sürekli suda ama iyi sahteleri daha önce kaybettiğimizden balık tutamadık maalesef.

   Gelibolu’dan Gavur Ali Kaptan Efstratios adasını pek methetmişti; ben de merak ediyordum. Büyük limana feribotlar yanaşıyor; küçük tekneler için sadece iç limanın mendireğinde üç-dört teknelik yer mevcut. Baktık ki yer yok; hemen karşıda Jeneratör fabrikasının önünde pırıl pırıl suya demirimizi bıraktık. Ama ne berraklık. Koyu çepeçevre yüzdüm; altımda yosunsuz, alabildiğine kum zemin. Burunda kayalıklar, girintiler, mağaralar görülmeye değer. Biraz sonra iki Türk yelkenli tekne (HelloDolly, ?) daha geldi; biri yeni gelmiş diğeri bizim gibi dönüşte. Onlar da limanda yer bulamadığından koya demir attılar. 

           Büyük Mendireğin içinde kalan koy harika ama ne var ki köyü besleyen dizel jeneratörün gürültüsü rahatsız ediyor; her güzelin bir kusuru vardır. Yüzmekten botu indirip karaya dahi çıkamadık; aslında köyü bir dolaşmak isterdik ama epey yorulmuşuz. Ertesi sabah Limnos’a döneceğiz artık.

[Hasan Topal]

Hasta yatağında bile bir nefeste okudum, çok detaylı harika üslûp ta yazılmış;  elinize, yüreğinize sağlık. Bu yaz darısı başıma olsun.

[Hulusi Gülen]

Teşekkürler Hasan Reisim. Henüz oralar bozulmadan şiddetle tavsiye ederim.

Bu arada geçmiş olsun. Covid'i de ABD'de  ilk tadanlardınız hatırladığım kadarıyla; benzer birşey mi?

[Ersin Böke]

Hulusi reis ne kadar güzel yazmışsın. Biz hikaye anlatıyoruz ama sen pilot kitap yazmışsın resmen. Halkidiki benim de gitmek istediğim bir destinasyondu. Ancak ben Myrina 'da takılıp kalmıştım neredeyse bir haftadan fazla. Öyle olunca Midilli 'nin güney kıyıları ve sonrasında Türkiye tarafına dönüp yukarı tırmanmıştım. Keşke gitseymişim. Bence istanbul 'dan yapılacak en iyi destinasyon. Tam referans alınacak notlar. Eline sağlık.

[Hulusi Gülen]

Eyvallah Ersin Reisim.  Pilot kitap dedin de; aklıma  Bekçi Murtaza filmindeki "almışım amirlerimden talimat" repliği geldi:) Biz de Üstadımız Sadun Boro'dan almışız usul, yol, yordam. Nitekim ben o güzergahın bilgilerini derlerken epey çabalamıştım; şimdi yazarken de empati yapmaya çalıştım; gitmek isteyen önceden ne bilmek ister diye. Paylaştığım resimlerin başına da güzergah haritasını mutlaka koymaya gayret ediyorum ki okuyanın önce zihninde güzergah canlansın. Beğenildiğine sevindim.

[Hulusi Gülen]

20240804 : EfstratiosAdası => Limnos/Myrina – 22 mil

          Tekrar Myrina’dayız. Burası malum Çanakkale’ye en yakın gümrük Giriş-Çıkış limanı. Gümrük ve Port Polis hemen limanın başında; çıkış işlemlerimizi başlattık. Geç saatlerde gelin evrakınızı verelim dediler. Artık son akşam dışarıda bir balık yiyilem istedik. Balıkçı Barınağındaki küpe takan yerel bir  Balıkçıdan, en lezzetli ve hesaplı balıkçı tavsiyesi istedim; o da kasabanın arka tarafındaki plajda bir yer tavsiye etti; “Küpelinin selamı var” deyin; size güzel bir çeşit yapar dedi; hakikaten öyle de oldu.

          Bot rıhtımında, alargadaki komşumuz nostaljik teknenin mürettebatı ile tanıştık; Avustralyalı Kadın çok konuşkan, daha önceki eşi ile Türkiye kıyılarını gezmiş tekrar gezmek istiyor. Yeni eşi de yelkenci, beraber hayatlarını birleştirip 70’li yaşlarında yelkene devam ediyorlar.

          Botumuz ikide bir hava kaçırdığından motor takamıyoruz; rıhtıma kürekle gideceğimizden mümkün olan en yakın noktaya demir atmıştık. Ertesi gün çıkış işlemleri bitip, demir almak istediğimizde ırgatın zorlandığını farkettim. Hemen dalıp kontrol ettim; baktım ki zincir aşağıda büyükçe bir başka demire dolanmış. Neyse ki en fazla beş metrelere kısa süreliğine dalabiliyorum; dalıp kurtarma kancasını takıp, yukarıdan ters yöne çekince zincir kurtuldu ve yola çıkabildik.

          Biz çıkarken ClubMed2 isimli yelkenli Kruvazör Myrina önüne demirlemiş, yolcuları servis tekneleri ile akın-akın şehre taşınıyordu.

[Hulusi Gülen]

20240805: Limnos Myrina => Mondros Paralia Parthenomitos Koyu - 16 mil

   Her ne kadar gümrük çıkışı yapsak da karaya ayak basmadığımız sürece koylarda bir müddet daha kalabiliyoruz malum. En azından Ağustos Tepai’miz de ödendiğinden hiçbir sorun olmaz. Onun için yolu kısaltmak adına üç saatlik mesafede Mondros Körfezindeki Paralia Parthenomitos koyuna demir attık. Gittiğimizde üç tekne, aralarında epey mesafe olacak kadar yan yana demirliydi; biz de ikisinin arasına demir attık. İskelemizdeki tekne ile selamlaştık; sorun yok teyidini aldık. Sancağımızda yalnız seyreden bir yaşlı yelkenci, biz demirledikten sonra kamarasından çıkıp, huysuzluk yaptı, kendi demirinin yerini işaret edip, birşeyler söyledi. Zaten o kadar uzağız ki konuşması bile duyulmuyor. Halbuki onun demirine epey uzağa atmıştık; aramızda neredeyse yüz metre mesafe var. Kendi kendine homurdandı, botunu topladı ve koyun taa uzak noktasına gidip demir attı. Acaba pupamızda dalgalanan al bayrağımızdan mı rahatsız oldu; bilemedik? Bazen böyle eksantrik tiplerle de karşılaşabiliyoruz.

   Su bir harika, kendimizi denize bıraktık; epey bir yüzmüşüz. Hatta karaya da ayak basmış olabiliriz.    2017 yılı seyahatimizde de dönüşümüzün son akşamını bu koyda geçirmiştik; yad etmiş olduk.

   Burası Çanakkale yolunda en yakın koylardan biri; lodos olmadığı müddetçe, poyraza kapalı koy, son geceyi geçirmek için çok müsait. Körfezin biraz içerilerinde Mondros Köyü var; hani şu içimizdeki hainlerin 1918 Mondros  anlaşmasını imzaladığı yer. Daha önceki gezimizde girip, Barınağında kalmış ve köyü etraflıca gezmiştik. Köyün içindeki duvarlarda Kıbrıs Barış harekatımızın aleyhine resim ve yazılar vardı. Bu defa uğramak için vaktimiz yok; hem sonra kötü hatırasından dolayı da içimizden gelmiyor zaten.

[Hulusi Gülen]

20240806 : Mondros Paralia Parthenomitos Koyu => Anıt Limanı - 50 mil

   Dönüş yolunun en zorlu etabı bu oldu. Teknenin altını haftada bir dalıp temizlesem de artık zehirli boya kalmadığından kısa sürede kekamoz tutuyor; nitekim bu, özellikle rüzgar üstü ve akıntıya karşı gidişlerde bizi oldukça yavaşlatıyor. Limnos adasından ayrılırken poyrazdan biraz istifade edebilmek için önce Gökçeada yönüne dümen kırdık; ancak adanın doğusu alabildiğine balıkçıların şamandıraları ile kaplıymış; adeta bir mayın tarlası, pür dikkat aralarından sıyrılmak epey zamanımızı aldı. Adadan uzaklaşınca rahatladık. Bu defa da akıntı ve rüzgar tam kafadan; 06:30’da başladığımız yolculukta, akşam 19:30 sularında ancak Anıt Limanına varabildik. Koyda bizden başka iki yelkenli daha var; biz dönerken onlar güneye iniyorlar. Sezon ortası daha, gayet normal. Biz ise yeğenlerin düğünleri var; yetişebilmek için erken dönüyoruz. Tepaimizin üç haftalık kısmı da boşa gitti; yazık

   Yarı yola kadar Yunan Cosmote telefon kartı takılı idi; 130gb internet, paylaşımlı iki kişiye bir ay boyunca tam olarak yetti; 10gb kadar da içinde kaldı.

[Hulusi Gülen]

20240807: Anıt Limanı => Çanakkale – 12mil

   Çanakkale’de Gümrük giriş işlemlerini bir an önce bitirebilmek için 06:30 gibi Anıt Limanından çıktık yola; boğazın karşı akıntısı çok şiddetli, 12 millik mesafeyi ancak dörtbuçuk saatte alabildik; 11:00 sularında Çanakkale Belediye Marinada Yakıt İskelesine bağlanmış olduk.

   Yolda ben önce telefondan, sonra olmayınca bilgisayardan c kodu almak için epey çabaladım; ekranlar pek kullanıcı dostu değil. C-Kodu almak için https://sib.uab.gov.tr/ adresinden e-devlet şifrenizle Vatandaş girişinden girip, Tekne bilgilerini, sigortasını, resmini kaydedip, sonra Seyir İzin Belgesi (SİB) için “BelgeOluştur” kaydı yapmanız gerekiyor.

         Nihayetinde kodlarımızı tedarik edip, ödememizi de HalkBank Mobil hesabımızın “Vergi ve Devlet Ödemeleri/ DenizcilikÖdemesi” ekranında Kurum Adı: DENİZCİLİK İÇ SULAR ve Donatan TC Numarasını yazıp, çıkan C Kodlarını seçerek ödememizi yaptık. 
       - 9068 GEM.LİM.HRC için 600₺;
       - Seyir İzin Belgesi/Türk Bayraklı Yatlar için 500₺ .

          Dekontların ekran kopyalarını aldık. Liman Başkanlığı bu ödemelerin HalkBank şubesinden bizzat yatırılmasını ve fiziki dekont alınmasını tavsiye ediyor. Sisteme düşmeme riskleri oluyormuş; neyse ki biz bunu yaşamadık. Bu defa işlem sırası tersten; 1. Liman Pasaport Polisi, 2. Gümrük, 3. Liman Başkanlığı.

         Bizimle beraber Myrina’da gördüğümüz bir Motoryat daha var onlar da giriş yapacaklar. Polisi ve Gümrüğü bekleyip, işlemlerimizi yapabildik. Maalesef herşey elektronik olduğu halde hala fotokopi evrak talep ediliyor. En son dekontlarımızla birlikte Liman Başkanlığında giriş işlemlerimizi tamamlamış olduk.

   Beklerken Atık Kağıdı ve bir bidon da mazot aldım. Ancak pompa 30 litrelik bidonuma 31,22lt basınca, görevliye itirazımı yaptım ama konu onunla ilgili değil; Petrol istasyonunu Tüketici Masasına ve EPDKK’a şikayet etmek lazım; süreç uzayacağından, benim de vaktim olmadığından devamını getiremedim maalesef. Gruplarda bu istasyonun pompaları ile ilgili şüpheli yazışmalar oluyordu. 

   En nihayet işlemlerimiz 15:00 gibi bitti; marina kirasını daha arttırmamak için hızlıca limandan ayrıldık; malum marina bağlanma saat ücreti 500₺. İstikamet daimi limanımız, Gelibolu.         

[Hulusi Gülen]

20240807: Çanakkale => Gelibolu – 21mil

   Hem akıntıya hem de rüzgara karşı bu saatte çıkmak riskli idi ama dönüş yolunda böyle hissi davranışlar yapılabiliyor. Nitekim doğum yerim Burhanlı Köyü önlerine kadar çok da sıkıntı olmadı; Drak Burnunda bizi bekleyen babamla selamlaştıktan sonra, Karakova Burnunda rüzgar arttı. Motor-yelken tramolalarla 1915 Çanakkale köprüsünü zor geçebildik; sonra yelken çalıştı da saat 20:00 sularında çok geçe kalmadan yerimize bağlanabildik. Çok şükür.

[Hulusi Gülen]

SON SÖZ :

          Seyir hazırlık sürecinde topladığımız bilgilerden ve pilot kitaplardan seyahatimiz süresinde çok istifade ettik; ama bunun yanında NAVİLY ve NOFOREİGNLAND Yatçı mobil uygulamalarından da bahsetmeden olmaz. NAVİONİCS deniz haritaları artık sadece ücretli ve yıllık geçerli abonelik ücreti de oldukça yüksek; onun yerine ücretsiz C-MAP harita uygulamasını kullanıyoruz. Üstelik C-MAP’de bir koyun derinlik ve zemin yapısını incelerken  “İ” (PlaceDetails) ikonuna basıldığında NAVİLY uygulamasındaki yorumlar açılıyor. Daha önce o Koyu ziyaret eden Yatçıların yorumları üzerinden hızlıca nereye demir atılır, hakim rüzgarlar nedir, yasaklar var mı vb. bilgilere ulaşmanızı sağlıyor. Tek uygulama üzerinden iki uygulamanın özelliklerine ulaşabilmek bir harika. NAVİLY’de rota planlaması ve güzergahın hava durumu görüntülemesi ücretli versiyonunda yapılabiliyor;  NOFOREİGNLAND’de ise ücretsiz versiyonda halâ rota planı yapılabiliyor.

         Elbette her Reisin/Kaptanın alışkın olduğu bir elektronik yardımcı uygulamaları vardır. Benim de telefonumda “Deniz” isimli klasör altında kullandığım/alıştığım denizcilik uygulamalarım bulunmaktadır. Uygulama ikonlarının yer aldığı ekran resmini aşağıya kopyalıyorum; ola ki ilginizi çekebilir.

          Bu seyahatimizle, yapılacaklar/gezilecekler listemizde yer alan bir kaleme daha tik atmış olduk, şükürler olsun. Güzel havalarda Kuzey Egenin incisi Halkidiki Yarımadalarını ve Kuzey Sporadlardaki muhteşem adaların muhteşem koylarını gezdik; hatıra biriktirdik.

          Limanları çok düzenli, teknelerin bilumum ihtiyaçlarını karşılayabilecek nitelikte, Yunanistan'ın Avrupa Birliği fonlarından çok istifade ettiği anlaşılıyor; zaten hemen her Liman girişine o mavi yıldızlı AB tabelası da asılmış; alenen "size burayı … Euro fon kullanarak biz yaptık, unutmayın haaa…" der gibiler. Bölgede gördüğümüz teknelerde Alman ve Fransızlar ağırlıklı; neden destek verdikleri de buradan anlaşılıyor sanıyorum; çünkü zaten buraları ağırlıklı AB vatandaşları kullanıyor.

          Özellikle Osmanlı'nın eski topraklarını imkanı olanların Türk bayraklı tekneleri ile ziyaret etmesi çok kıymetli; biz denizciler bayrak gösterme der malum buna; dosta ve düşmana "ben hala buradayım" diyorsun ki bu bana göre çok kıymetli birşey.

          Biz de imkan oldukça eşimle Ege Adalarında tekne ile dolaşıp, bayrak göstermeye çalışıyoruz; rüzgarda dalgalanan ay yıldızlı bayrağımız inanın o kadar dikkat çekiyor ki; bayrağı görüp kısıtlı Türkçesi ile Merhaba diyenler, "İstanbul çok güzeel" diye laf atanlar. Daha dün atalarımız buralardaydı, Halkidiki, Athos yarımadası hala dini özerk bölge, Osmanlı buraya hoşgörü ile davranmış, meşhur özel Aynaroz Kadısı ünvanı ile atama yapmış.

          Ben “Yunan Adaları” tabirini kullanmak istemiyorum; Ege Adaları, Adalar Denizi ya da Arşipel tabirlerini kullanmış atalarımız. Elli mil karşımızdaki Limnos adasının Mondros köyü önlerinde demirli Agamennon Zırhlısında 1918 Mondros Mütarekesi imzalanmış. Daha dün 1915’de Çanakkale boğazına saldıran yedi düvelin lojistik gemileri Mondros koyunda demirlemiş.   Yunanistan'da malum sanayi yok, gelirleri hep turizme bağlanmış; onun için turist rahatsız edilmek istenmiyor. Belki de bu yüzden bayrağımız rahatsız etse de ses çıkarılmıyor olabilir.

          Her güzelliğin bir sonu vardır; bir aydır yaşadığımız ve şükrümüze vesile olan güzelliklerin de sonu geldi. Gezdik, bozulmadan gördük; nitekim İnsanoğlu tabiatı çok hor kullanıyor. Nerede insan az ise oranın güzelliklerine, denizinin berraklığına hayran olduk. Örneğin 500 mt.den fazla yaklaşılması ve dişi insan ve hayvanatın girişi yasak olan dini özerk bölge Atos (Aynoroz) yarımadasının önündeki denizin turkuvaz berraklığı muhteşemdi. Dönüş yolunda adının söylenmesi çok zor olan bir adaya uğradık, Efstratios Adası; aslında kıraç bir ada ama hemen liman mendireğinin dışında demir attığımız yerde denizin berraklığı sözle anlatılabilecek gibi değildi, zihnimizde yer etti. Bir de Kuzey Egede bir tane bile deniz anası görmedik desek yeridir; halbuki Marmara deniz anası kaynıyor.

          Yelkenli tekne ile seyahatin genel şartlarında az ile yetinmek vardır; az yer-içer, az tüketirsiniz, hatta tüketmek zorundasınızdır. Yoksa eksilenin, bitenin yerine koymak zordur; hele de Euro ile alışveriş yapılan memleketler bize göre 36 kat pahalıdır. Denizci minimalist yaşam tarzını benimser; bu da israfı önleyen önemli bir usuldür. Bu yaşam tarzı insanın melekelerine de yansıyor; eve geldim, hala musluğu az açıp, hızlıca kapatıyorum

          Yelkenli tekne ile seyahat sabır işi; toplamda 540 mil civarı yol yaptık; saatte 2,5 lt. mazot harcayan 27 HP motor ile 140lt mazot harcamışız; ortalama süratimiz 4,5 kt/saat yani sadece 8,3km/saat olmuş. Acelesi olan, sabırsız olan birisi için bu sürat zulüm gelebilir. Nitekim biz de Çanakkale Boğaz tırmanışında kuvvetli akıntıya ve karşı rüzgara rastladığımız yerlerde süratimiz 1kt'lara kadar düştüğü oldu; Sektörlerden izin alarak cenova yelken takviyesi ile patinajı yenebildik. Boğazda yelken açmak yasak; ancak telsiz ile Sektörlerden izin alarak motor+yelken ile seyahat edilebiliyor.

          Bu seyahatte iki rapalamızı denize verdik, muhtemelen kaçan balık büyüktü:) Onun dışında birkaç kupesden başka balık yakalayamadık; zaten vaktimiz de olmadı.

          Yine çok şükür ki teknede başedemeyeceğim bir arıza olmadı; Dua-1 bizi güvenle gezdirdi. Oniki yıldır kullandığım bot/dingi artık beni değiştir demeye başladı; yapışkanın miadı doldu demek ki, hergün bir başka noktasından hava kaçırdı; ben de bastım hızlı yapıştırıcıyı (japon) devam ettim.

          Her gün sabah/akşam yüzmek iyi geldi; beş kilo vermişim. Demir attığımızda çıpamız zemine saplanmış mı diye zaten denize dalıyorum, devamında da şnorkel ile deniz altı hayatını seyreylemek harika oluyordu. Birkaç su altı kamera çekimi de yapabildim.

          Myrina'dan çıkış aldığımız gün demiri toparken baktık ki zincir sarmış gelmiyor, dalıp kontrol ettiğimde gördüm ki zeminde zincirimiz devasa bir başka çıpaya sarmış. Neyse ki dalış yapabileceğim 5 mt.lerde idi de kurtarabildim.

          Son söz rahmetli üstadımız Sadun Boro'dan olsun; "Denizcinin hayatının %40'ı endişe, %50'i meşakkat, %10'u da keyiftir." Biz o %10'a talibiz, vesselam. Allah herkesin gönlüne/ hayallerine göre versin.

          Hadi bir denizci sözünü daha aktaralım; "Hayallerinize dikkat edin; gerçekleşebilir!"

          Selam ve dua ile.