[Doğan Erbahar]

Benim evime 5 dakika, şimdiki hislerim her an ulaşabilecek bir yerde olması yoksa bir anlamı yok gibi geliyor, bir saatlik yol bile fazla bana. Bir tür evlilik gibi  Tabii bu işin sonu nerde biter mahkemede mi tımarhanede mi bilmiyorum 

[ersinboke@icrs.com.tr]

Tayo Mar , aldığım günden beri Marmara 'da idi. Şimdi artık Gökova Ören 'de. Bu yıl orada kalacak.

 Tekne sahiplerinin hepsinin farklı nedenleri var sahiplik için. Benim nedenim ise " keşfetme " dürtüsü.

Yelkenli sahibi olmanın benim için tek nedeni var . O da bu. Üstelik sadece yeni yerler değil , yeni insanlar keşfetme dürtüsü.

Ben her yıl , seyir planları yaparken bu sefer  kimler ile tanışacağım acaba ? diye de heyecanlanırım. Yaşanmışlıklar derken kastettiğim de hep budur. Bir limanda 15 gün başka türlü nasıl kalır ki insan ?

Bülent bir seferinde bana 5 yıl Gökova da gezdiğini ve hala görmediği koy olduğunu söylemişti.

Benim için Marmara 'da gezip görülecek yer kalmadı. Gezdim her yanını. Üstelik çoğunda da içim burkuldu hep. Cehaleti, görgüsüzlük, kıymet bilmezlik, aç gözlülük, zevksizlik. aklınıza ne gelirse kötü var işte.  Canına okumuşuz bu toprakların. Okumaya da devam ediyoruz.

Marmara daha çok bir okul gibi oldu bana. Akıntının önemini, dalga yönünün biranda değişmesinin ne anlama geldiğini, rüzgarı ne bileyim işte daha buralarda paylaştığım pek çok şeyi ben Marmara da yelken yaparken öğrendim.

Ben hayatı tekrarlamayı sevmiyorum. Görmediğim yerleri görmek, başka insanlar ile ahbaplık etmek heyecanlandırıyor beni. Aksi durumda hayatı ıskalıyor , zamanı boşa geçirmiş gibi hissediyorum.

Bu yıl öyle güzel insanlar ile tanıştım ki. Arkadaş biriktirmek gibi bir tabir duydum birisinden. Bu yelken işini bu yüzden seviyorum demişti. Başladığımız günden beri ne güzel arkadaşlar biriktirdik. !

Hem üstelik çoğu da benim gibi yelkenciliği keşfetmek için yapan kişiler. Onlardan çok şey öğreniyor insan.

Ben başkalarının tecrübelerini çok önemserim. Zaman kazanmak olarak görürüm. Aynı tecrübe için benim zaman harcamama gerek kalmaz. Hayatta tek önem verdiğim şey artık zaman. Sadece zaman !

O yüzden Tayo Mar 'ı tekrar Marmara ya getirmek, her yıl götürmek , aynı rotaları yapmak bana zaman kaybı olarak geliyor.

Hem başka bir şey söyleyeyim mi size, hani şu az insan ya da arkadaş ile yetinenler için diyeyim. Hani az adam olsun ama sağlam dostlarım olsun mantığında olanlar için.

ilişkiler yıpranır. siz isteseniz de istemeseniz de yıpranır. İşte bu yıpranmanın tek ilacı yeni dostluklar , arkadaşlıklardır. Yeni arkadaşlar eskilerin de kıymetini arttırır bana göre. Az insan ile yetinmek size sunulmuş devasa bir hazineye hiç dokunmamak gibidir. Az insan ile yetinirseniz , daha alıngan ve kırılgan olursunuz.

Çok insan olursa hayatınızda , onlar size olaylara öyle tek bir cepheden bakmamayı gösterirler. Daha esnek, daha toleranslı , daha huzurlu ve sakin oluyor insan bence.

Yeni yerler keşfetmek ve dost biriktirmek !

Bunun için yelken yapmaktan daha iyi bir yöntem olabilir mi ?

[Ahmet Kabaalioğlu]

Uzun çabalardan sonra tekneyi yakınıma getirdim, işe 10 eve 15 dakika mesafede ve benim tarzım tekneciler için doğrusu bu. Şu sıralar her akşamüstü teknedeyim. Tekneyi yakınıma getirebildiğimden beri ortalama haftanın dört günü tekneye gidebiliyorum. Tekne komşulukları konusunda şanslıyım bu da tekneme gitmeme vesile oluyor, gitmesem zaten arıyorlar. Aynı Mustafa Erol Reis gibi çıkıp  bir saatlik yerlere gidip gelebiliyorum. Yılda bir ay sürekli iznim olsaydı kayığı Türkiye'de bile tutmaz nerelere giderdim kimbilir.

Hem başka bir şey söyleyeyim mi size, hani şu az insan ya da arkadaş ile yetinenler için diyeyim. Hani az adam olsun ama sağlam dostlarım olsun mantığında olanlar için.
ilişkiler yıpranır. siz isteseniz de istemeseniz de yıpranır. İşte bu yıpranmanın tek ilacı yeni dostluklar , arkadaşlıklardır. Yeni arkadaşlar eskilerin de kıymetini arttırır bana göre. Az insan ile yetinmek size sunulmuş devasa bir hazineye hiç dokunmamak gibidir. Az insan ile yetinirseniz , daha alıngan ve kırılgan olursunuz.
Çok insan olursa hayatınızda , onlar size olaylara öyle tek bir cepheden bakmamayı gösterirler. Daha esnek, daha toleranslı , daha huzurlu ve sakin oluyor insan bence.
Yeni yerler keşfetmek ve dost biriktirmek !

İnsanlarla tanışmak, onlardan bir şeyler öğrenmek, onlardan yardım almak, yardım etmek  başka bir şey, dost edinmek başka bir şey, bu konuda kısmen farklı düşünüyorum.

[Doğan Erbahar]

Katlıyorum Ahmet Reisim, kuru kalabalığa gerek yok.

[Erdal Okur]

Teknemi Marmaris te aldım 3 yıl orada tuttum. Yılda 8-10 kez bazen 2 gün bazen 7 gün gidebildim şartları zorlayarak,  3 yıl sonunda yorucu ve masraflı  olduğunu düşünüp İstanbul a getirdim. Şimdiki işyerime yürüyerek 5 dk mesafede, öğlen uğrayıp sağını solunu kurcalıyorum, dinleniyorum, arada bazen gece kalıyorum, yaz kış çok sık deniz e çıkıyorum.. Böyle daha mutluyum ama Güney deki koyları da çok özlüyorum, 3 yıldır inemedim.. 
Tekne üzerinde olmak, tekne ile olduğunuz yerden daha öncelikli sanki,,,,

[Hasan Toparlak]

Nisan ortasından, Ekim ortasına zorunluluklar dışında teknemizdeyiz Hanım ile. Ankara'da 2 yaşlımız dışında bizi karaya bağlayan bir şey de yok. Bir süre sonra çocukların yanına Atlantik geçerek gitme düşümüzü muhafaza ediyoruz.

Tekne nerede olmalıdan çok nerede olmalıyız, sorusu kafamızda bugünlerde. Kendimizi nereye ait hissediyoruz.

Meslek hayatımın son 10 yılı, insanın en düşük yoğunlukta olduğu bölgelerde geçti. Belki bunun de sonucu kalabalık, kargaşa rahatsızlık veriyor. 10 yılda bir geldiğim İstanbul'da en fazla 2 gün kalabiliyorum. Benimle kimse ilgilenmesin, sorunu olan gelsin, yapabileceğim birşey varsa yapayım ama harala hürele, vur çatlasın, şıkıdım şıkıdım kafam kaldırmıyor. O kadar çok çeşit ve ülkeden insanla tanıştım, çalıştım ki, bıktım.

Hergün, sabahın ve akşamın 6'sında 14 değişik ülkeden adamla toplantı, hintli ahçıların yemekleri, çelik yelek, sabah 03'lerde terör tatbikatları, koruma kuleleri içinden gelen arapça şarkılar, kuyu lokasyonunda çıkan İran-Irak savaşında ölen kişinin kemikleri.

Ya da Türkmenistan'da yatak odamda çıkan zehirli ok yılanı. KNB, KGB, CIA., Western Desert'da (Büyük Sahra) çölde kayboluşum. 45 MM USD borç, silahlı alacaklılar. Dünyanın en büyük petrol sahasında Proje Müdürlüğü.

Kille koyundayım, elleşmeyin,  sıkıntınız varsa söyleyin. Hiç birşey bilmediğimi bildiğimden Sencha Ext-JS çalışıyorum bu aralar.

Hep teknede olmalıyız, ağrılarımız geçiyor, anksiyetemiz ve paranoyamız azalıyor,  gayrı menkul kölelerinden uzak, böyle daha iyi..

[Özgür Ökten]

Benim için Marmara 'da gezip görülecek yer kalmadı. Gezdim her yanını. Üstelik çoğunda da içim burkuldu hep. Cehaleti, görgüsüzlük, kıymet bilmezlik, aç gözlülük, zevksizlik. aklınıza ne gelirse kötü var işte.  Canına okumuşuz bu toprakların. Okumaya da devam ediyoruz.

Yaz sezonunda güneye gelirsen aynı büyükşehir hoyratlığının yazın buralarda kol gezdiğini göreceksin.
Ancak sezon dışında (okullar açık) gelirsen mutlu olursun.

İstanbul'da o kadar üzülmezsin ama canım koyların içine edildiğini görmek daha da üzüyor insanı.

[Mehmet Erem]

En iyisi kışın aşağıda, yazın yukarda tutmak...
Bir dostum vardı-hala dostumdur ))-20 derece Celsius rotası yapmıştı ))
Ona benziyor.

Hem yazın İstanbul çok güzel
İngiltere ye filan da hiç benzemiyor. ))

Şaka bir yana, burada ben şundan dolayı aşağıya götürdüm, şundan İstanbul'u seviyor-sevmiyorum yorumu yapmayacağım. Bence lüzumsuz bir tartışma.

Ama nerede olursa olsun tekneme her gittiğimde, hele de uzun süre kalacaksam ister İstanbul civarı olsun, ister Göcek koyları neden mutlu oluyorum?
Bunu anlamaya çalışıyorum...
Yukarıda yazanların tamamının aynı durumda olduğunu düşünerek, önerim asıl bunu tartışmalıyız.

[Hulusi Gülen]

Benim teknem de Yeşilköy'de, evden ve işten 10-15 dk.lık mesafede. Bu bile bazen bana uzak geliyor. Havuzluk Yeşilköy'e bakıyor. Karşımdaki 2000$ kirası olan apartman ile aynı manzarayı paylaşıyorum. Her hafta sonu teknedeyim, bazen hiç birşey yapmıyorum, sadece içinde oturuyorum. Halatlarına, mobilyalarına dokunuyorum; uzun uzun öylece içinde oturup seyrediyorum. Komşularımla selamlaşıyorum. Kafa dinleme ihtiyacım olduğunda hemen 15 dk.lık mesafede olduğunu biliyorum. Bu imkanı verdiği için Allahıma şükrediyorum. Uzakta olsa bunları yapamam.

[ersinboke@icrs.com.tr]

İlk tekne aramaya başladığımda  eşim bana nereden çıktı şimdi durup dururken bu tekne sevdası diye sormuştu.

Ben de tanıştığım, belki de anlaşacağım insanlar ile profesyonel bir mekanda ve profesyonel bir nedenle tanışmak istemiyorum demiştim. Temelde profesyonellik varsa ilişkiler kısa süreli oluyor.

Dedim ya bir çok nedeni var tekne sahibi olmanın. Benimki de bu. "long cycle " mantığı yani. hayatınızın döngüsünden bahsediyorum. Bu mantığa göre kaç yıl yaşadığınız sizin ömrünüzün uzunluğunu ölçmüyor işte.

70 yıl yaşadınız , 60 yaşında emekli oldunuz. Her hafta çalıştınız. Hafta sonu hobiniz olan tekneniz ile yaşadığınız mekanda seyirler yaptınız, eski kadim dostlarınızla bir araya geldiniz . sonra hoop yine Pazartesi. Aslında hayatınızın bütün süresi içte bu döngüye sıkışıp kalmıyor mu? Tüm iş hayatını böyle yaşayan birisi hepi topu bir yıl yaşamış olmuyor belki de.

Birbirini bu forumdan tanıyan ve ciddi samimiyet kuran kişilerin yeni dostluklara karşı bu denli tutucu olmaları da hayli ilginç geliyor bana.

[Mustafa Ertör]

''60 yaşında emekli oldunuz. Her hafta çalıştınız. Hafta sonu hobiniz olan tekneniz ile yaşadığınız mekanda seyirler yaptınız, eski kadim dostlarınızla bir araya geldiniz . sonra hoop yine Pazartesi. Aslında hayatınızın bütün süresi içte bu döngüye sıkışıp kalmıyor mu? Tüm iş hayatını böyle yaşayan birisi hepi topu bir yıl yaşamış olmuyor belki de. ,,

Benden bahsediyorsun.Yaşadığım süre çalıştım zorundaydım.Ama zorunda olmasam da çalışırdım gibi geliyor.Öyle yetiştirildim.Çalıştığım zamanların dışında Ahmet yazınca anladım,hobilerimle uğraşırken de çalışmışım.Zaten amaç bu sıkışıp kalan döngüde küçük duraklamalar sağlamak değil mi?Bunun için uğraşıyoruz.
 
 Eski dostlar dostluklar konusu çok ayrı mesele.İnsanın evsafını (kararlı kalıcı nitelikler)ve karatını sahip olduğu eski dostları belirler diğerlerinin gözünde.Bir yerde okumuştum insanın en az 4 dostu olmalı diyordu.tabutun 4 kolu var diye ekliyordu.Bu yeni dostluklara karşı söylenmiş bir söz değil.Ama sarımsağı gelin etmişler 40gün kokusunu gizlemiş.Eski dostluklar öyle mi.Geçen zaman içinde ne var ne yok çıkar kendiliğinden defalarca sınanır ve geçerse eski olmaya kadim olmaya devam eder.

[Hakan Tiryaki]

Önceki gün tezgahı topladım, eve geldim, ayaklarımı uzattım ve telefonum çaldı. Halit Ertekin korsan aradı, dedi yanındaki kayık sana çok yaklaşıyor, çarpacak gibi. İkibuçuk dakika sonra sahilde, beşinci dakikada kayığımdaydım. Ki bu benim için bayağı uzun bir süre. Kaş'ta iki dakika kırk saniyede yataktan fırlayıp marşa basmışlığım var

Özellikle teknede yaşamak yerine bir evde yaşamaya başlayalı beri, ki hala bu duruma alışamadım ve hoşnut değilim, kriterim çok basit; ya göreceğim ya da bir kaç dakika içerisinde ulaşabileceğim. Özellikle alarga yaşam ciddi anlamda zorluyor beni. Sadece bu yüzden dün gittim bot yerine 3,40 metre bir fiber kayık aldım, ki kışın hızlıca ulaşabileyim.

Bir kaç sene içerisinde hayalim -hala- kayığımı Tayland'a götürebilmek. Becerebilirsem orada da daha şimdiden olabilecek en güvenli marinayı buldum

Uzun lafın kısası, adamına göre değişiyor bu mevzu

[ersinboke@icrs.com.tr]

Özellikle kimseden bahsetmedim. Çalışmayı severim. Çalışmak zorundayım da. Daha lisede bir kızım, ayrıca 7 yaşında özel okulda okuyan bir kızım daha var. Bu ikisi yeter herhalde. Geri kalan masraflarımı saymayayım. Üstelik daha tekne yaptıracağım.

Yıllarca alışılmış rutin ve alışkanlıkları da kırmak çok zor elbette. Gerektiği kadar çalışmak ve sonrasında yapılacak öyle çok şey var ki.

İki yıl önce barınakta satılık bir west sail vardı. Sahibinin sama nedeni teknenin kendisinde " bağılılık " yarattığı idi.

Ben özgürlüğüme düşkün adamım. Bu yüzden evlenmedim , çoluk çocuktan bile vazgeçtim. Ama bu tekne sahibi olmak tam bir takıntı. Gelmeden , zaman ayırmadan edemiyorum. Neler denedim olmadı. Tek çözüm satmak demişti. 

Konuyu dağıttım yine. Teknemi ne çok sevdiğimi beni tanıyan herkes bilir. ancak Tayo Mar ın beni heyecanlandıran en önemli özelliği verdiği potansiyel özgürlük. Her daim seyire hazırdır Tayo Mar. an itibarı ile sadece yarım saat içinde en az 300 deniz mili bir solukta gidebilecek şekilde alesta bekliyor.

İstanbul Gökova yaklaşık 500 bahri mil. Gidiş dönüş nereden baksanız bir ay zaman alıyor. Ben bu menzili bu güzergahta harcamak istemiyorum. O yüzden teknem Bir süreliğine orada kalacak.  Kısmetse tekneyi geri getirmek yerine teknenin yanına gitmek asıl hedef.

[Erman Yerman]

Uzak mı yakın mı bilemedim ama bizde durum şöyle:
Geçtimiz 2 yıl bizimkisi evden sadece 3 dakika uzaktaydı.. iş çıkışında gidip uğraşmak, yemek yiyip biraz bişeyler içmek için iyiydi. Hatta sanayi ile tekne arası mekik dokuduğum zamanlar için bulunmaz lokasyon ancak marina her geçen gün daha bir alışveriş merkezi oldu.. Pontonlar ise kıraathane tadında. Özden haliyle pek memnun değildi. Seyre çıktığınızda ha deyince gidecek bir yer yok. En yakın Narlıkuyu o da 5 saat mesafede. Her haftasonu gidelecek yol değil..
2 haftadır Kumkuyu'dayız, evden 50 km uzakta, 45 dakikada ulaşıyoruz. Günübirlik ulaşabileceğimiz Narlıkuyu 8 mil mesafede, Boğsak Tisan'a olan mesafemiz yarıya indi, 3 günlük tatillerde rahatça gidebileceğiz. En güzeli de iki haftasonunu da teknemizde geçirdik, böyle olunca daha bir keyifli oldu, teknemizi daha çok yaşadığımızı hissediyoruz.
Komşularımız güzel insanlar, huzurlu bir aileye dahil olduğumuzu hissediyoruz..
Marinada denize girebiliyoruz. Bülent abinin beslediği balıkları izlemek yetiyor da artıyor bile, aşağısı akvaryum tadında..
Pazar akşamı eve geleli daha bir iki saat oldu ama şimdiden gitmek için Cuma akşamını iple çekiyoruz. Bu kıvam bize çok iyi geldi..

SM-G920F cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

[Enes Save]

Tekne denizde,  ben teknenin üstünde olmalıyım. 

Kıyıkışlacık'tan iyi akşamlar.