Heyamola Hey

Yakın bir dostum için bir radar konfigürasyonu kurmaya çalışıyoruz, var olan radar'ı kırılıp gitmiş, elinde ekranı ile uyumsuz bir radar anteni var, dolayısı ile ya ekrana uyumlu anten ya da antene uygun ekran arıyoruz, şudur;

Aradığımız radar anten modelleri;
Raymarine RD418D / RD424D
Raymarine RD418HD / RD424HD
Raymarine Super HD Color

veya aradığımız ekran modelleri;
Yeni e veya c serisi (e7, c95 gibi)
Yeni a serisi (a67 gibi)
eS ve gS serisi
Axiom serileri
(Lighthouse 2 ve üzeri işletim sistemine sahip olması yeterli)

Elinde, tanıdığında bu cihazlardan olanlar benimle iletişim kursun lütfen.

Ayrıca elindeki eski seri radar'ı yeni nesil Quantum dijital radar ile değiş tokuş yapmak isteyenlere de açığız.

Özgür Kaptanım Merhaba

Geç gördüm kusura bakmayın.  Hakan Tiryaki'inin İstanbul'daki anmasında Nükhet Hanımla görüştük. Kendisi Kabaalioğlu ve Büyükdağ Kaptanlarla da görüşmüş satış için yardım talep etmişti. Biz kendi aramızda konuşup piyasanın bu olumsuz koşullarında doğru bir fiyatlandırma ile ilanın revize edilmesini Nükhet Hanıma tavsiye ettik. Sonraki Hafta Enes Özüren Dostumuz Göcek'te kendisini ziyaret edip Yengeç'e baktılar. Enes geçmişte alım satım işlerinde deneyimli olduğu için  sağolsun herhangi bir maddi beklenti içinde olmadan ilan konusunda yardımcı oldu. Aşağıda ilanın linki mevcuttur.
Tiryaki'nin ölçüsüz emeği ile Yengeç maddi manevi çok değerli bir tekne. Umarız en kısa zamanda Yengeç yeni sahibini bulur.


https://shbd.io/s/bI5hxnyd

LİMNOS III.
Sonra düşündüm. Yeryüzünün neresinde olunursa olunsun. Çocukluk nasıl geçiriliyor? Mutlu ve huzurlu bir yuvada mı? Hır gürün fazlaca olduğu bir yerde mi?
Bu İtalyan bunlardan hangisinde büyüdü?
Çok etkilendiğim yazar, sinema oyuncusu, hekim hatta bence düşünür Ercan KESAL şöyle bir önermede bulunuyor;
Hayatımız " bir yumağın sürekli sarılmasıdır "
Yaşadığımız her şey ardımıza takılıp gelmekte ve doğal olarak birikmektedir.
  Bence bu çok doğru.
Belki bu ısrarcı, üzerine vazife olmayan konuyu dert edinen, manyak dediğim, beni üzen İtalyanın yumağında yün, pamuk ipi, ve orlonun yanısıra dikenli teller var.

LİMNOS.   I.
    Tekne ile yurt dışına çıkma işlemleri önceki yıllarda çok zordu. Gümrük, pasaport polisi, Liman Başkanlığı hepsi ayrı yerlerde koştur babam koştur.
 Sağ olsun hükümetimiz yeni kararlarıyla öyle zorlaştırmış ki, bu işlemleri aracı acente olmadan yapmak artık neredeyse mümkün değil. Üstelik halkçı Çanakkale belediyesi bir gece için teknenin boyutuna göre dünyanın parasını alıyor. Örneğin bizim tekne için 2000 TL ödedik. 4 bin TL de acenteye ödeyince oldukça hafifledik. İşlemleri kendimiz yaptığımızda bazı kurumlar bizden herhangi bir ek ödeme ! isteyemiyorlardı.
Oysa acente olunca, kapalı kapılar ardında bazı işler dönebilir, fakat katiyen döndüğünü sanmıyorum.
Geceyi Çanakkale boğaz çıkışında bulunan Morto koyunda geçirdikten sonra, gün doğmadan liminos adasına doğru yelken açtık.
Hey gidi Gelibolu. Yüzbinlerce gencin can verdiği Gelibolu. Zalim İngilizler Avustralya ve Yeni Zelanda'da (Anzak terimi bu iki ülkenin adı dan geliyor.) dan topladıkları insanlara;
-Kolay bir savaş olacak. Her yerde yenilen zayıf Osmanlı Ordusunu alt edip, İstanbul'a gireceğiz. Bir deniz seyahati, bir gezi gibi düşünün.
 diyerek kandırmışlar.
Gelibolu savaşında
Surinam, Somali, Hintli askerlerin mezarı yoktur. Onları cumburlop açık denize. Anzak'lara mezarlık, kendi ölülerini de İngiltere 'ye. Böyle haindirler.
 Yaklaşık 11 saat süren seyir ile ada'nın güney batısındaki Myrina limanına girdik.
Bağlanacak yer olmadığı için demir atıp botu indirdim. Gerekli belgeleri yanıma alıp, giriş işlemlerini yapmak üzere Liman Polisi ne gittim. Önceleri işlemler çok basitti, her şey bir binada bitiyordu. Gel gör ki Yunanlılarda bizden bazı şeyleri öğreniyorlar herhalde.
 40 dereden su getirdi öyle olmaz böyle olur dedi en iyisi acenteye git dedi görevli hanımefendi polis. Dönerken dar bir aralık gördüm.  Motoryattakine kırık dökük İngilizce ile acaba buraya yanaşabilir miyim? dedim. O da yandaki küçük yelkenlinin sahibini  göstererek ona sor dedi. Ona doğru yöneldim olur ben biraz daha yanaşırım yer açılır dedi.
Botla tekneye gidip demiri topladım, gereken yere demiri bırakıp tornistan araya girdim.
 O küçük yelkenlinin sahibi İtalyan;
 -Kıyıya fazlaca yanaştığımı, rüzgar çıkınca betona çarpacağımı, biraz daha açmamı.
 Söyledi
Tamam şimdi işim var. daha sonra yaparım. dedim
-Olmaz, hemen şimdi yap, çünkü dalga gelirse kıyıya çarparsın.
Ben de konu uzamasın gerginlik olmasın diye. -Haklısın, olabilir ama şimdi polise gitmem lazım. Dedim.
Oysa bana göre çok uygun bir açıklık idi. Üstelik kıç tarafımda yatık duran büyükçe usturmaçam var. ( Plastikten yapılmış, içinde hafif basınçlı hava olan bir destek  parçası)
Yunanistan her gelen Deniz aracından boyutu oranında bir  ücret alıyor. Bizimki için 35€. Önceleri kişi giriş ve gümrük işlemleri olan 45 € ve yukarıda sözünü ettiğim 80 € verince makbuzunu ayrı ayrı yazıp veriyorlardı.
Ancak onlar da elektronik sisteme geçmişler ve gelenleri acenteye gitmeye adeta mecbur bırakıyorlar.
Yapacak bir şey yok. Çaresiz acenteye gideceğim.

Özgür Reis, kaybettiğimiz iki kıymetli Reisimizi çok güzel özetlemişsiniz, elinize sağlık. Bu vesile ile her ikisinin de ruhları şâd, makamları âli olsun.