Haydar Usta koyağın yamacındaki kırmızı, çakmaktaşı kayanın dibinden çıkan Alagöz oluğunun başına geldi, kepeneğini yere atıp üstüne oturdu: On iki yaşındaki torunu Keremi de yanında getirmişti. Keremi elinden tutup oturttu.
Yıldızların ışığında, gecenin donuk aydınlığında kayanın oyuğuna doğru yürümüş pınarın göleğinin dibindeki çakıltaşları parıldıyordu. Suyun yüzündeki ince halkalar kıyılarda sönüyordu. Pınarın ucuna kalın bir çam oluk oturtulmuş, uzun oluğu yosun bağlamıştı. Oluğun altı geniş bir yarpuz tarlasıydı. Kırmızı, büyük, başını almış göklere gitmiş kayalık, pınarın suyu, gece, yıldızlar, toprak
yarpuz kokuyordu. Derinden, kırmızı kayalığın ta dibinden gelir gibi bir çağıltı gittikçe büyüyordu. Orman da uzaktan, yoğun uğulduyordu.
Çam kokusu, türlü çiçeklerin, daha yenice toprağı yarmış otların kokusu birbirine karışıyor, ılık esen yel bir hoş, ince, serin koku getiriyordu. Kerem coşkuyla, sevinçle:
Bak dede, diye bağırdı. Dede bak! Suyun içine bak. Balıklar parlıyor, kaçışıyorlar. Bir balık, iki balık, üç balık... Üç balık. Işıktan... Pınarın içinde alabalıklar, birbiri ardınca uçar gibi, suyun beri kıyısından parlayıp öte kıyısında, kırmızı kayanın oyuğunda yitiyorlardı.
Yaşlı adam hiç konuşmuyordu, dalıp gitmişti. Sonunda başını kaldırdı:
Kerem, dedi, dedem, dedi en yumuşak sesiyle. Seni bu gece yanımda mahsustan getirdim. Dedem, bu gece, gecelerin içinde birinci gecedir. Bu gece çok şeyler olacak... Bak, dedem, bu gece Hızırlan İlyas buluşacaklar. Bak, dedem, ikisi de ermiş, ölmezlere karışmış kişilerdir. Onlar buluşmazlarsa yılda bir gün, hem de bu gece, bu dünyanın dölü, bereketi kesilir. Anladın mı dedem? Anladım, dedi Kerem. Zaten ben Hıdırellezi biliyorum. Geçen yıldan da, öteki yıllardan da...
Öyleyse bak dedem. Şu oluktaki durmadan akan su var ya, işte o duracak, donup kalacak. Bir de şu yücede, gün gibi, iki yıldız buluşacak... Buluşunca şimşek gibi bir ince ışık üstümüze inecek. Bak dedem, sen suya bakacaksın, uyumadan, hiç gözünü kırpmadan, ben yıldızlara...'
Olur dede, hiç gözümü kırpmam.
Aynı Roman.
Saatin fazla tiz tıkırtısında,ışık yıllarının ömür süremizle alay eden sesini de işitiriz.