[Cemalettin Özen]

6. GÜN

Meteora;

Buradaki kampingi işleten Yunanlı iri yarı,  şişman biri.  Çok sempatik.  Fenerbahçeli olduğumu
öğrenince durmadan bana takılıyor.   Bu sene Fenerbahçe'nin durumuyla ilgili dalga
geçiyor.. “İyi ki ligden düşmediniz.”  falan diyor.  Kendisi Panatinaykoslu..

Türk takımları hakkında epey bilgiye sahip.. Ben  onun kadar detaylı bilmiyorum.

Çok tuhaf ...

Gece yarısı karşımdaki boşluğa bir İsrail'li motosikletçi gelmiş. Çadır kurmuş..   Güzel
bir Suzuki motosikleti var.. O da benim gibi tek takılıyor..                         

 Sabah kalkınca konuştuk.  Türkiye'den geçip İsrail'e gidecekmiş..

Nasıl yapacaksa.. Bana hiç akıl işi gibi gelmedi.. Türkiye'den sonra Suriye yada Irak
hiç güvenli değil.. Kendi bilir..

Az ilerimde bir Alman abi ile eşi kalıyor. Mercedes arabalarıyla çektikleri bir karavanı var..   

Karı-koca kahvaltı hazırlıyorlar.. Çaktırmadan onları izliyorum.. Yüzlerinde o kadar ciddiyet
var ki, yaptıkları işe o kadar önem verir bir halleri var ki, kahvaltı masasını görmesem uzaya
uydu fırlatmakla uğraşıyorlar sanırım..

Abi tam bir teknoloji delisi. Her şey için otomasyonu var.  Karavanı uzaktan kumandayla
yönetiyor.  Karavanın amörtisörlerini de, brandayı da... Pes doğrusu..

Meteora uzun zamandır görmek istediğim bir yerdi. Dimdik sarp tepelerin üstüne manastırlar
yapmışlar..  Gerçekten enteresan.. Merdivenleri, en kenarlardaki duvarları     
hakikaten çok ilginç..

İnsanlar dinler adına neler yapmışlar..  Bu kadar zor yerlere bunları yapmak akıl işi değil..
Çoğu da kullanılmıyor.. Turistik amaçlı bakım yapılıyor.

Çok detaylı da gezmedim.. Yakınlardaki bir kaç tanesini ziyaret ettim, o kadar
Bu gün buradayım.. Hiçbir yere gitmiyorum.. Yorgunum...

Bütün gün yatacağım..

[Hüseyin Tayfun Durmaz]

Selaniğin kuzey tarafındaki Serez şehrine dönüşte mi uğramıştınız? şehrin içinde çok güzel iki şelale var.Antalya Düdeni hatırlatıyor

[Hakan Tiryaki]

Yıllarca hayalini kurduğum, fakat Yengeç gelince neredeyse unuttuğumu farkettiğim bir rüyamı hatırlattınız bana; motorla Güney Avrupa seyahati. Çok da iyi yaptınız. Bir Honda Shadow VT800C motorum var, kapının önünde tembel tembel yatıyor. 20 yıl önce tam da anlattığınız yolculuklar içşn almıştım onu. Bolca Kuzey Ege gezisi yaptıktan sonra koşullar evin önüne bağladı garibimi. Çok fena gaza geldim

SM-N9000Q cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

[Cemalettin Özen]

Serez'e uğramadım.

Meteora ve Mostar  hariç, yolculuğum sırasında tarihi ve turistik yerleri gezmeyi hiç hedeflememiştim.

Sadece belli bir güzergahta yol alırken önüme çıkan şeylerle yetindim..

Amacım yolculuk yapmak, yollarda olmaktı..

[Ahmet Kabaalioğlu]

Ben de konu bölünmesin diye araya girmek istemiyodum ama dayanamadım Ama çevreyi gözlemleme tarzınız , bunu yazıya aktarışınız her zaman olduğu gibi mükemmel. Sizinle bu yolculuğa çıkmış gibiyim. Paylaştığınız için çok teşekkürler.

[Cemalettin Özen]

7. GÜN

DAĞ BAŞINDA;

Bugün yola çıkıyorum... Kuzeye doğru. Ben gezginim, hiç bir yerde uzun süre
kalamam. Dün iyi dinlendim..

Kuzeye çıkarken,  Arnavutluk'tan geçerek devam etme kararı aldım.. Makedonya
bu noktadan sonra yoluma biraz ters kalıyor..

Gerçi Arnavutluğu da biraz tehlikeli bulanlar var ama olsun...  İstanbul'da eski mahallemin
aşağısında Arnavut göçmenler  vardı. Pek bi zararlarını görmedik.

Kamptaki bir Fransız buraya gelirken  Arnavutluk'tan geçmiş.   

 “Yolları falan berbat.. Kamp yeri bulmakta da biraz zorlanabilirsin.” Dedi..

Neyse, yola çıktım.

Yunanistan'ın bu tarafı hep dağlık. Dağ geçişlerinde müthiş tüneller yapmışlar. Türkiye,
yollarını tünellerle kolaylaştırmaya biraz geç kalmış.  Yunanistan buradaki tünellerle
bize çok fark atmış.

Yine dağları geçiyorum, yine çok üşüyorum.. Önceki günden deneyimliyim. O nedenle
çıkmadan önce iyi giyindim ama yetmedi..

Ulan bu yaz gününde bu soğuk, olurmu bee..!

Yunanistan bitti. Hudut kapısına geldim. Arnavutluk sınırı.  Yer dağın başı.. Bomboş.. 
Memurlar gevezelik ediyorlar... Sohbeti bile kesmeden pasaportu mühürlediler..

Hemen geçtim.

Arnavutluk'ta bir kamp yeri işaretlemiştim.. Adriyatik kıyısında.  Oraya gidiyorum..

Navigasyon(maps.me) beni bir dağ yoluna soktu.. Buralarda dağ köyleri var..  Bir süre
gittim. Normal yollar bitti.. İnanılmaz,  mıcır ve toprak yollar.

Bir köyün içinden geçerken yol bir evin bahçesine girdi. Bahçede oturanlar bana tuhaf
tuhaf baktılar. Bahçenin ortasında dönüş yapıp çıktım..

Navigasyon  buralarda hikaye oldu.

Lanet olsun sana maps.me!!

 Arnavutluğun  dağlarında yolu bulmak artık imkansız..  Dağ başında kaldım..

Hava kararıyor.  Bu dağ başında kurda kuşa yem olacağım. Buradan öte bir adım
daha gidemem..

Sabahtan beri yollardayım..Çok yorgunum..  Sonuç hiç iç açıcı değil.

Bittim.  Resmen bittim. Bu yaşta, bu motosikletle buralara gelirsen olacağı buydu.

Bu dağın başına çadırı kurup yatacağım. Ne olursa olsun. Başka yolu yok..

Başıma ne gelecekse gelsin.. Zaten bu yolculuğa da böyle diyerek çıkmıştım..

Yolun aşağısındaki tek ağacın altına çadırı kurdum. Yemek te yemedim.. Tek istediğim
 uyumak..

Aşağıda bir koyun ağılı var.  Bir de uzakta bir köy.  Akşam olunca  ışıklarından fark ettim.

Aç karınla yattım. Hemen uyumuşum.

[Cemalettin Özen]

Ben de konu bölünmesin diye araya girmek istemiyodum ama dayanamadım Ama çevreyi gözlemleme tarzınız , bunu yazıya aktarışınız her zaman olduğu gibi mükemmel. Sizinle bu yolculuğa çıkmış gibiyim. Paylaştığınız için çok teşekkürler.

Ahmet Reis;

Şu ara iyi hızlandım.. Umarım bıkmadan, yorulmadan sonunu getirebilirim..

Kendime güvenemiyorum..

Hak etmediğim güzel sözleriniz için de teşekkürler.

[Cemalettin Özen]

Saranda;

Sabah uyandığımda güneş doğmuştu... Çadırdan çıktım.. Biraz aşağıda koyunlar
otluyor.  Çıngırak seslerini uykumda bile duymuştum..

Burası dağ başı olmasına rağmen sabah bana korkutucu gelmedi. Güzel bir yer. Sanki
burada bir ay kamp yapsam da olur..

Dinlenmişim.. Keyfim yerinde ve açım..

İlk işim kahvaltı yapmak oldu. Bir sandviç hazırladım. Bir kutu portakal suyuyla
birlikte yedim..

Toparlanıp yola çıktım.

Bu sefer böyle ufak tefek kamp yeri falan aramayacağım. Belli bir kasabada otelde
kalırım. Hiç olmazsa yolu falan belli olur. Böyle dağ başlarında kaybolmam.

Navigasyon ve biraz da tahminle ana yolu buldum.. Epey içerilere girmişim..  Sonra
Ana yoldan giderken bir yol kavşağında “Saranda” diye bir tabela gördüm..

“Hah işte !” dedim. Adriyatik kıyısında, yolu belli, sağlam bir kasaba.   Hemen saptım..
Yol tabi ki yine dağlara yöneldi. Virajları ve uçurumları bol bir yol..  Viraj viraj artık
başım döndü.. 

Ama nihayet sahil kasabasına geldim.

Burası bizim sahil kasabalarına benzemiyor.. Denizden biraz yüksekte..  Çok hotel
var ve ucuz.  Ama hotellerin resepsiyonlarındaki ortam güven verici değil. Biraz tuhaf..

Temiz bir hotel aradım ve buldum. Fiyatı gecelik kahvaltı dahil 20 euro..

Resepsiyondaki kadın Türkiye'den geldiğimi görünce “Ben de Müslümanım.” dedi.
Arnavutluğun yarıya yakını Müslümanmış. Ama Türkçe bilmiyorlar.  Tek tük bazı
kelimeleri Türk dizilerinden öğrenmişler.  Türk dizileri burada çok popülermiş.. 

Odaya çıktım.. Çadırdan sonra normal bir odadayım. Duş, yatak, tuvalet.... Bu ne
konfor...

Bir duş alıp sonra kasabayı dolaşayım...

[Hüseyin Tayfun Durmaz]

yunanistandan Arnavutluğa girdikten sonra kuzeye dogru giderken solunuzda bir göl yanından geçmişmiydiniz?  - Mursi gölü-

[Cemalettin Özen]

Büyük bir  nehir gördüm ama göl hatırlamıyorum..  Unutmuş ta olabilirim. Çünkü çok yol katettim.. Bazen bir çok şeyi nerede gördüğümü karıştırıyorum.

[Hüseyin Tayfun Durmaz]

Bende çok değişik devlette tekrarlı tekrarlı dolaştığım için anlık olarak bana daha sonra hatırlatma yapsın veya bilgi versin diye çektiğim resimlere hem koordinat bilgisini hem tarih damgasını hatta bazen duruma göre resime sesli not bile düştüğüm oluyor.

[Cemalettin Özen]

“Günaydın. Nasılsınız ?”


Kasaba da (Saranda) enteresan hiç bir şey yok..

Turizm ve para için yapılan her yer gibi yapmacık. Bol bol hotel ve restoran var.. Dün
akşam kaldığım dağın başı daha iyiydi..

Fakat kaldığım hotelin tasarımını çok beğendim. Usta bir mimarın elinden çıktığı belli.

Kasabada dolaşırken ilginç bir şey oldu.  Bir kafede televizyonda Türk dizisi oynuyor,
alt yazılı.  Konuşmalar Türkçe orijinal dilinde..

Dizileri seyretmediğim için hangisi olduğunu bilmiyorum.. Ama hoşuma gitti..

Sabah hotelde kahvaltıya indim.

Resepsiyondaki Müslüman kadın Türkçe “Günaydın, nasılsınız?”  dedi. Telafuzu o kadar
iyi ki, dün konuşmamış olsaydık Türk zannederdim..
Kahvaltıdan sonra yol hazırlıklarım başladı.. Motosikleti yüklemek tam bir iş. Öyle Givi
marka  arka ve yan çantalarım yok.  Arkadaki büyük çantayı şerit kayışla bağlıyorum..

Kasabadan çıkmadan bir markete uğradım. Aklımda bir kaç şey var onları almak istiyorum.
 Marketin önü  tam bir curcuna.. Markette gençler var. Alış veriş yapıyorlar.. Fakat bakışları
ve beden dilleri çok kötü... haince.. İnsana güven vermiyor..

Aklıma “motosiklete bir şey olur mu?” endişesi geldi. Alış verişi bırakıp dışarı çıktım.  “Boş
ver alış verişi. Yürü oğlum yoluna.” Dedim.

Dönüş yine dağ yolları ve yine viraj.. Bir de önümüze bir kamyon düşmez mi, arkasında
biz kuyruk.. Sollama ihtimali sıfır.

Ana yola gelinceye kadar öğlen oldu..

Bir an evvel Tiran'a kadar gidip, Tiran yakınlarında bir kamp yeri bulmalıyım.. Ertesi
gün de Karadağ'a (Montenegro) geçmeliyim.

Bu kadar Arnavutluk yeter!

[Cemalettin Özen]

Yorgunluktan Ölüyorum;

Ana yol diye gittiğim yol, bizim köy yollarından  beter.

Arnavutlu  günümüzden 50 sene geride yaşıyor..  Yolları, altyapısı, kasabaları çok
kötü durumda.

Yol kenarında büyük bir dinlenme tesisine girdim. Kahve istedim, “Yapamayız. Sular
yok” Dediler. Birkaç gündür sular akmıyormuş. Hayret !  Koca tesis, su yok..!   Aklım
almıyor doğrusu..

Parayı bulan Arnavutların çoğu eski kasa Mercedes almış. Şu manda kasalardan..
Yollarda terör estiriyorlar. Virajlarda sollamalar, hız sınırını açık ara aşmalar.. 

Buraları görünce “Yunanlıların gözünü seveyim” dedim... Aramızda ufak tefek
kırgınlıklar olsa da, iyi ki komşumuz onlar ..

Neyse; Konu gündeminden saptı.. Boş verin..

Bu gün yol yine çok uzadı.. İlk iki saatten sonra motosiklet sürüş performansım
 düşüyor..  Bir dinlenme molası veriyorum fakat sonrasında yarım
 saate  bir yoruluyorum..

Haritadan bulduğum iki kamp yeri de fake çıktı. Çevredekiler “Buralarda böyle
 bir şey yok” dediler.. Üçüncüyü aramaya başladım..  Otuz kilometre ileride
görünüyor.  Eğer o da boş çıkarsa bir yerde çadırı kurup yatacağım..

Yine ana yoldan çıktım. Navigasyon beni tozlu topraklı yollara soktu. Gidiyorum.. Tam
umudu kesecekken küçük bir tabela gördüm.. “Camping 7 km.”

Bu yollarda 7 km. daha gitmeye razıyım, yeter ki kamping olsun.

Evet.. Bu ıssız yerde, bir ailenin işlettiği kamp yeri varmış... ve geldim..

Ama, ben yine yorgunluktan ÖLÜYORUM...

[Cemalettin Özen]

10. GÜN
Yaşasın Türk Dizileri;

Şimdi aklıma geldi; Benim yorulmamın sebebi  sadece yollar ve motosiklet
değil, “Ben iyi beslenemiyorum..” 

  Bu sabah kilo verdiğimi fark ettim. Kemerin tokası bir delik ileri kaydı.. Daha
çok enerji verecek bir şeyler yemeliyim..

Oldum olası şu yemek işini beceremedim.. Hiç önemsemediğim konulardan biri..
Yaptığım, hep ufak tefek bir şeyler atıştırıp öğün geçiştirmek. 

Şu restoranlara büyük bir iştahla oturup, garsona detaylı sipariş veren insanlara
hep özenmişimdir..

Bir gün yollarda kalırsam göreceğim günümü..

Kamping işleten kadın Türkiye hayranı, genç biri... 9- 10 yaşlarında İki kızı var.  Bir
yaz tatilinde Türkiye'ye gelmiş anlat anlat bitiremiyor. İngilizce konuşuyor..  Arada
öğrendiği Türkçe kelimeleri de kullanıyor.

Bütün bu durumlarda Türk dizilerinin rolü var.  Onlar da dizleri seyrediyorlar.

Küçük kızlar arada bir gelip, bana dizilerden öğrendikleri Türkçe kelimeleri
söylüyorlar. “Merhaba, hoş geldiniz, iyi akşamlar...” falan diyorlar. 
Fakat cevap verdiğimde beni anlayamıyorlar. 

Bu beni,  İngilizce öğrenmek için, turistlerle konuşmaya çabaladığım Sultan Ahmet'te ki
yıllarıma götürdü..

Burası aşağıdaki  küçük bir göle bakan yeşillik, sakin bir yer.. Etrafımda tavuklar
geziyor.. Yanımda üzüm asmaları var.. Enteresan.

Bu derece yorgun olmasan o gölün etrafında bir gezi yapardım.. Rejisör koltuğumda
külçe gibi oturuyorum.. Kahvemi içip bu notları yazıyorum..

Tuhaf bir ruh hali içindeyim..

[Cemalettin Özen]

11. GÜN

Türk Emlakçılar;

Bu gün Karadağ'a geçeceğim..  Arnavutluk bu gün bitiyor.. Arnavutluğun kuzeyi
güneyine göre daha iyi durumda.. Kuzeyde ki yollar da  daha iyi.

    Bir otobana girdim.. Otobanda gittiğimi zannederken yol aniden bitti, gidiş geliş
köy yoluna döndü..  20 km. lik bir otoban yol yapıp bırakmışlar..  Ve devam eden
hiç bir yol çalışması da yok. Afalladım....şaşırdım..

Neyse, yani işleri zor.

Arnavutluk ile Karadağ sınırında gümrük tek. İki ülkenin gümrüğü bir arada.  Böylesi
daha güzel olmuş..

Gümrükte araçlar sıra olmuşlardı. Ortalarda gezen memur beni öne aldı. Sıra bekletmedi..
Nedenini bilmiyorum.. (Hüseyin Abi birkaç gün önce "Yasalara göre bisiklet ve motosikletin önceliği var." dedi.)

Karadağ'a geçtim.. Yollar yine köy yolu.. Köy yolu bile denemez..  Şaşkınım.. Avrupa'dayım,
yıl 2019, duruma bak.. Bizim memleketin, yollar konusunda hakkını yememek lazım..

Karadağ'da da kuzeye doğru yollar daha iyi..

Giderken yol kenarında “Camping” diye  bir kamp yeri tabelası gördüm..  ..Hemen girdim..
Daha önce kamp yeri aramaktan bıkmış biri olarak bu bana çok rahat geldi..

 Etraf yerleşim yeri..  Budva denilen şehre yakın bir yerde..

Kamp fena değil ama duşlar ve tuvaletler perişan vaziyette. Çok eski ve bakımsız..

Akşam üzeri yürüyerek şehri dolaşmaya çıktım..

Bir emlakçı gördüm. Camında Türkçe afişler ve yazılar var.. Merak ettim .. Tam ofisi
kapatıyorlarken yakaladım.. Tekrar ofisi açtılar.. Emlakçılar sahiden de Türk..

Tanıştık.. Bana biraz Karadağ'daki emlak piyasasını anlattılar.. Başka Türk emlakçılar da
varmış.  Türkiye'den çok rağbet olduğu için burayı açtıklarını söylediler..

Tuhaf... Bizde acayip bir şeyler mi oluyor..?

Budva bir sahil şehri.. Bizim Marmaris gibi bir koyda yer alıyor.. Koyun bitiminde eski
tarihi kasaba var.  Çok güzel... Gerisi  beş para etmez.

Turizmin istilasına uğrayan zavallı yerlerden hiç bir farkı yok..

Böyle bir yere gelmişken iyi bir restoranda akşam yemeği yiyeyim dedim. Kendime
bakacağım.. Söz verdim...

Bir hotelin altında güzel bir restoran gördüm, girdim..

Garson menüyü getirdi....

Önce aperatiflerle başlayıp, sonra çorba, ara sıcaklar, ana yemek ve sonra da tatlı yeyip
üstüne bir de kahve içeceğim. Sıralamayı biliyorum..

Ama çorba ve arkasından bir yemek beni bitirdi.
Halbuki içeri girerken bayağı kararlıydım..

Benden şimdilik bu kadar.