Geçen sene yaz tatilinde Hisarönü körfezinde kiralık tekne ile rüya gibi bir 5 gece geçirince artık içimi kurt kemirmeye başladı. Bildiğiniz zehirlendim... Öyle melül melül yelkenli fiyatlarına bakıyorum internette. İkinci el araba fiyatı kadar olanların bir ikisine gittim baktım yakın yerlerde. Dökülüyorlar. Eli yüzü düzgün bişey desen 30 bin eurolar, dolarlar, liralar, olaylar... Memur adam için zaten akıl kârı iş değil de akıl olsa baba mesleği duruyordu mis gibi zaten...
Derken sahibinden'de onu gördüm, görür görmez hoşuma gitti, fotoğrafları, çizgisi, filan sevdim yani, dahası lira cinsinden yazılmış fiyatı ve biraz dişimi sıksam ulaşılamayacak birşey değil bakınca. Değil de sonrası? Hanım nasıl ikna edilecek? Onu bırak kendini ikna ettin mi herşeyden önce gerçekten? Mantıklı insan davranışı mı bütün bunlar? Neye bulaştığını biliyor musun hakikaten?
Tuzla marinada duruyor, burnumun dibi. Abartmıyorum ilanı gördüğüm gece uyuyamadım. Tutmadı uyku, nasıl bir heyecan. N'oluyorsa... Ertesi gün aradım, gayet beyefendi biri, gel gör dedi. Gittim, çok hoşuma gitti, fotoğraflardan da güzel. Ama tekrar aklım başıma gelip mantıklı düşününce beni fazla sarsmayacak rakamın iki misli yaa bu, biraz eziklik, burukluk... Senin bütçen ne? Söyledim, fazla bozmadı beni Cem abi sağolsun, demesi lazım esasında niye geldin olm diye? Öylesine mi? Müsade istedim, aklım, gönlüm hep kaldı...
1 hafta mı geçti ne Dilek'i getirdim bu sefer, Mehmet Cem abi sağolsun bir daha gösterdi. Bizimki de sanki kırk yıllık denizci açtı zincir dolabına, ırgata filan bakıyor. Mehmet Abi şaşırdı bana baktı, anlıyor abi dedim bıyık altından sırıtıp bozuntuya vermeden. Tekneden indik, klasik kadın gözü, biraz bakımsız bence dedi.
Marinada bir cafeye oturduk. Baktı ki ben ciddiyim, o da ciddi konuşmaya başladı. Yaa bizim çocuğumuz var eğitim masrafı nolacak, biliyor musun okullar ne kadar, konuşuyor musun hiç insanlarla neye mal oluyor bütün bunlar? Baktım en az benim kadar ciddi, senden daha değerli değil dedim samimi olarak. Duygusal konuştuk. Vazgeçtim, tamam dedim, elele eve yürüdük. Vazgeçmiştim de yalan söylemiyordum...
Hı hı.. vazgeçebildim. Kararları akılla mı veriyoruz zannediyorsunuz?
Aradan 2-3 hafta daha geçti, Cem abi aradı bu sefer. Şaşırdım. Nedir düşüncen dedi? Abi bizim gücümüzü aşacak maalesef dedim. Sonra öğrendim ki biri kafasını bozmuş, şu kadara düşsün de alayım demiş. Bak kardeşim ben sana satmak istiyorum bunu dedi... Bana hemen 2-3 bin lira ver kafamda bitsin bu iş, gerisini de ne zaman istersen o zaman ver.
Ne zaman verirsen ver kısmı zaten meşrebime uymaz, olmadı da öyle bişey ama sana satmak istiyorum lafı etkiledi beni. Zaten camiada tanınan saygın bir kişi, benim de amatör hevesim belli, bir elektrik oldu aramızda... Benim babamdan gözlemlediğim bir ticaret ahlâkı, duruşu var, çok nadirdir bu tarz centilmenliklere rastlamışlığım hayatta o yüzden böyle şeyleri görünce etkileniyorum. Birçok faktör üstüste geldi yani...
Tekrar konuştum Dilek'le, bir şekilde ikna ettim. O zannediyor ki her hafta sonu sürükleyeceğim onları tekneye, veya onların önüne koyacağım hayatımda. Teker teker konuştuk bunların hepsini sakince... Post-doc sırasında İngilizler'den ögrendigim bir sanat: "müzakere"... Ve böylece oldu bu iş...
Türk bayrağına geçireyim öyle al dedi Cem abi, bazı masrafları bölüştük. Kızımızın adını verelim dedik, karaya aldık. Karada tabii daha haşmetli görünüyor tekneler. Çekek yerine getirdim Dileği, büyükmüş ya dedi...
Boyandı, suya atıldı. Son bir eksper görsün demiştim, Ahmet Çelenoğlu kaptan geldi baktı sağolsun hem karada hem denizde, 9 sayfa rapor yazdı yolladı. El sıkıştık işi bitirdik... Tekne sahibi oldum... Babamı dümene geçirdiğim zaman "bucket list"e önemli bir tik de atmış oldum hayatımda. Aferin oğlum dedi...
Biraz Nazlı Baharı anlatayım. Azuree 35... Şu an Azuree firmasını aradığınız zaman 33 var 40 var öyle bir model yok diyorlar. Firma el değiştirmeden önce yapılmış İtalyan tersanesinde. Türkiyede başka var mı bilmiyorum ama dünyada da sınırlı sayıda var anladığım kadarı ile. Google'a yazınca tek tük ilan sitesinde çok sınırlı bilgi. Bütün göstergeler, panolar İtalyanca.
Performans ve gezi teknesi diye koymuştu ilanı Cem abi, doğru bir tasvir. 14 metre direk, 2.20 metre salma. Salma kurşun, yüzey alanı küçük hali ile. Orjinalinde katlanır pervane de var, değiştirmiş bir sebeple Cem abi, depomda duruyor şu an, takacağım ilk fırsatta. Su altı direnç düşsün diye tasarlanmış aşağıda herşey yani. Çarmıhlar tel değil rod. Furling zincir dolabının içinde gömülü, cenova açılınca küpeşteye değiyor, rüzgar kaçırmamak üzere tasarlanmış herşey yani yukarıda da.
SA/D oranını tam bilebilmek için ağırlığından emin olmam lazım ama internette yazan rakamların ortalaması ile 26 civarı görünüyor. Yarış sınıfı ile ekstrem yarış sınıfı arasındaki sınır da bu rakammış. Dışarıdan tipine bakan ilk anda dönüp bir daha bakmıyor, ferrari motoru takılmış şahin gibi bişey...
Adnan abi, Semih kaptan bir yarış organize ettiler Tuzla koyunda kendi aramızda 4-5 tekne ile. Hepsi tecrübeli, iddialı, acemi halimle tek başına ben de geleyim dedim. Sıfır iddia... Start verildi, ben mi yanlış anladım da erken çıktım diye arkama baktım 3-5 dakika geçmeden. Neyin çarptığını anlamadılar bile, ben de anlamadım o ayrı, yarış daha yarısında bitti zaten, yelken küçültüp geçtim finişi rahat rahat.
Ben ki yaptığım şeyi en ince detayına kadar öğreneyim hastalığım vardır, çoktan uzmanı olmuş olmam gerekirdi trim işinin. Ama Nazlı Bahar'da ne zaman trim yapmaya kalksam kendi kendime daha ne istiyorsun işte diyerek yarım bırakıyorum. Tabii bunda genelde solo seyir yapmamın da etkisi var, kontrolsüz güç güç değildir prensibi... İşi bilen bir ekibin neler yapabileceğini merak etmiyor da değilim bir yandan bu tekne ile. Mehmet Abi istanbuldan bir grup tekne ile Trilye'ye çıktıklarını, ikinci tekneyi 45 dakika beklediğini anlattı. Daha geçen hafta biraz keyif yapayım dedim, Bayramoğlu'ndan dönüyorum, anayelkene üşendim, sadece cenova ile 6.7 knot gördü 10-12 esen rüzgarda dar apaz-orsada...
Küpeşte rahat rahat koşturup yürünsün diye geniş tasarlanmış. Görenlerin eleştirdiği oluyor içine harcanabilirdi o hacim diye ama içinden de gayet memnunum, 3 kişilik aile olarak bize haydi haydi yetiyor. Baş kamara, kıç kamara haricinde masa da inip yatak oluyor. Webastom, otopilotum, sıcak suyum, mutfağım, duşum, tuvaletim daha ne ister ki insan. Eleştirenlere de satılık değil diyorum.
Bütün bunlar çok da önemli değil bakınca. Bana kendimi canlı hissettiriyor herşeyden önce. Yaşadığımı hissediyorum üzerinde iken. O günüm çok özel oluyor diğer günlere nazaran. O kadar mutlu geliyorum ki eve. Tek gezdiğim zamanlarda tekne üzerinde olup da en azından bir kere salak salak çığlık atmadığım sefer olmadı. Limana bağlandığım zaman pontona inip yürüyüp uzaklaşmadan muhakkak bir dönüp bakıyorum şöyle bir endamına, bir tuhaf hal bu...
Bu bir yıl içerisinde 2 defa Yalova, 1 defa Çiftlikköy, 3 defa Sedef, 4 defa Darıca, 2 defa Çamlimanı, 1 defa Sivriada, sayısız kere de Tuzla koyu ve Bayramoğlu yaptım. Hesaplayınca 250 mil civarında bir rakam çıktı. Bunun yarıdan fazlası solo seyir, rüzgar kalmadığı sürece de motor çalıştırmışlığım nadir, 2 depo harcamamışımdır toplamda.
İlk başlarda o kadar acemisi oluyor ki insan en küçük şeyde usta çağırmak durumundasın, e fazla çevre de yok. Sürekli kafanı ayağını çarpıp kendini yaralamak da cabası... Ama zaman içerisinde elim birşeyler tutmaya başladı. Bir seferinde tremola atarken cenova çarptı, radar reflektörü düşürdüm, dönüp bulup aldım (ama denizde birşey aramanın zorluğunu da gördüm ürpererek). Arkadaşla beraber direğe çıkıp taktık, direğe tek çıkabilme tertibatı yaptım kendime, yarıya kadar da çıkıp küçük tamiratlar yapabiliyorum. Ana yelkenimde tek halatlı camadan sistemi var ama sadece ikinci camadan kurulu idi, sistemi kendim çözerek birinciyi de kurdum. Bir seferinde ırgatım bozuldu, Erol abi kumandayı tamir edene kadar geçici bir sistem kurdum şartelle kullanabilmek için ırgatı. Biraz esen bir havada Rodkicker kırdım saçma bir hata ile, kendim söküp gemi sanayinde ucuza tamir ettirip taktım. Marş çıtır çıtır ses yapıyordu akü başlarını değiştirdim vs... Ama hâlâ kat edecek çok yolum var, motordan anlamıyorum mesela, filtre filan nasıl değiştirilir öğrenmem lazım. Wc sisteminin detaylarını bilmiyorum, hidroforlar, buzdolabı, vanalarım iyi durumda mı neye bakmam gerekir bilmiyorum. Arma ayarı nasıl yapılır öğrenmem lazım, kendim boyayabilmek isterim altını ama zehir olayı korkutuyor ayrıca tekniğini de bilmiyorum, vs. gibi... Su altına dalmak ayrı bir zorluk...
Denize bulaşmış olmanın karada başka etkileri de oldu tabii hayatımda, eline tornavida almamış adamdım ben bundan 1-2 sene önceye kadar. Şimdi evde elektrik tesisatı çekiyorum, avize söküp takıyorum, su borusu tamir ediyorum, elimden az çok iş gelen bir adam haline geldim. Dahası dışarı çıktığımda tabiata karşı daha bir duyarlıyım, rüzgar ne kadar kuvvetli, nereden esiyor, hava, bulut, basınç, görüş, topyekün bir "farkındalık" hali... Denize bakışım bambaşka oldu zaten, su üzerindeki kıpırtılar, beyaz köpük yüzdesi, renk tonu farkları, sığlıklar, fenerler, işaretler.... vs. vs...
Böyle bir yıl geçirdim işte, bakalım nasıl devam edecek ve bitecek bu hikaye...
Gönderen
Konu: Nazlı Bahar 1 Yaşında