Heyamola Hey

Tarihçi Dr. Selim Erdoğan son yıllarda en çok sevdiğim, takip ettiğim tarihçilerin başına geliyor. Özellikle İstiklal Harbimizin yeniden anlatısı, kayıp şehit kabirlerinin tespit edilmesi, yazdığı detaylı kitaplar gibi 100 yıldır bunlar niye yapılmamış dediğim büyük hizmetleri var görüşümce.

Youtube kanalı olan Görsel Tarihi de herkese tavsiye ederim. Biraz önce Kıbrıs Barış Harekatının sembol ismi ve şu anda 93 yaşında olan Cemal Eruç Paşa ile yaptığı sohbeti tarifsiz duygularla izledim. Cemal Eruç Paşanın oğlu olan Erden Eruç da okyanusta en uzun süre kalan insan olma gibi birçok Guiness rekorunu elde tutuyor ve 2026 yılında yapılacak Golden Globe'a katılacak!

Bu eşsiz insanı çok kaliteli bir röportajda konuk etmiş ve biraz daha kişisel tarihine odaklanmış. Video uzun gelirse sadece son 5-10 dakikadaki tarihsel kaydı, bir Türk askerinin o savaş ortamında şiir gibi bir diksiyon ve Türkçe ile nasıl konuştuğuna şahit olun derim.

Emeğine sağlık , satır satır okudum ve fimi yeniden izledim.

Özlemişiz,  tekrar hoş geldiniz.

arkadaşlar foruma resim yüklemek zaten zordu. Şimdi sanki daha zor olmuş gibi. Resim yüklemek istedim ama becerremedim. Bilgisayardan resim nasıl yüklenecek? Bilen var mı?

   Ben de sizleri

Alıntı yapılan: Çetin Kent - 25 Aralık 2025, 17:48:28.....
Hayatın dayattığı rollerden kaçıp kendi içsel huzurunu arayan tüm dostlarımla birlikte filmi seyrettik. Sevgili dostum Mehmet Atay'ın yıllardır rica ettiği bir yazıyı buraya eklediğim için de çok mutluyum. Ayaküstü olmaması gereken, emek harcamak gereken bir film seyretmecesiydi. Biraz uzun sürmüş olabilir. (35 sene kadar?!?!?!?!!??!)

"Seyrettiğiniz" için teşekkürler. Yüreği firarda olan herkese selamlar.

Çeto'm mutlu ettin beni; sen çok mutlu ol.
Bak son sahne ile ilgili yazını okurken yine gözlerim doldu.
Bu filmin bende yaşattığı duyguyu çok az filmde yaşadım.Benim için tek film seçmek zorundasın deseler o film bu filmdir. Site Sineması'nda izlediğim günden beri...

Özlemiştim

Hizliresim.com a yükledim Ersin. Gayet hızlı çalışıyor. Fotonun bbcode mu ne diye bir formatı var, onun boyutu tam oluyor. Link kopyala yapıştır tamamdır.

arkadaşlar foruma resim yüklemek zaten zordu. Şimdi sanki daha zor olmuş gibi. Resim yüklemek istedim ama becerremedim. Bilgisayardan resim nasıl yüklenecek? Bilen var mı?

Gemiye dönüşte Teğmen emir eri Farina'nın gelmemesine takılır, dağlara kaçtı herhalde, bulamadın mı diye Çavuşa sorar. Çavuş Lorusso arkadaşını ele vermez. "Büyük İtalya'yı baştan inşa edeceğiz, göreceksin Farina geri gelecek o İtalya'ya" diye yine ideallerini konuşturur.

1940'lardaki hikaye burada bitiyor.

Arada neler oluyor bilmiyoruz, ama önümüzde yeni bir sahne açılıyor, günümüzdeyiz! Meis adasına bir turistik gemi yanaşıyor.



O da ne! Beyaz saçlı, yaşlı başlı bir adam bize bakıyor, Teğmen Raffaele bu!



Kalabalık turist grubunun ve rıhtımdaki yatların arasından kiliseye gider, eski günlerden sesler kulaklarında çınlar. Sonra bir mezarlık ziyareti. Mezarlardan birinin üzerindeki haçta minik bir fotoğraf. Vasilissa!



Vasilissa'nın adını taşıyan bir restoranın önüne geldiğimizde kadının hayalini gerçekleştirdiğini anlarız.



Filmin en güzel sahneleri bence bu sonuna yaklaştığımız anlar. Farina, teğmene mektup göndermiş, Vasilissa'nın vefatını haber vermiş. Adresten de çok emin değilmiş, teğmeni görünce şaşırır. Teğmen "hep burada mı yaşadın" diye sorar, hiç görüşmemişler demek.



Farina teğmeni arka tarafa götürür, bir sürprizi vardır. İki ihtiyar bastonlu mastonlu titreyerek evin arkasına gelirler ki ne görelim! İhtiyar bir koca adam oturmakta. Tahmin doğru. Çavuş Lorusso zor gören gözleri ve bembeyaz saçlarıyla teğmeni süzüyor, çıkartamıyor! "Kim bu?"





Üçü birden önce kahkahalara boğuluyorlar sonra öksürüklere. Sizi gidi ihtiyarlar!

İdealist Lorusso'nun İtalya'ya döndüğündeki hayal kırıklıklarını dinleriz. Hayat hiç kolay olmamıştır, hiçbir şeyin değişmesine izin vermemişlerdir. Çavuş ideallerini gerçekleştiremeyeceğini anlayınca yenilgiyi kabullenmiş ve "kazandınız!" demiş, "ama ben yokum" Adaya geri dönmüş! "Dünyayı değiştirmemize izin vermediler, biz de kendimizi değiştirdik."



Teğmene "peki sen ne yapıyorsun?" diye sorar Çavuş, o da der ki "sana yardım edeyim", ceketi çıkarır ve üçü birden patlıcan soymaya başlarlar!!!



Rakı masasındaki üç ihtiyar patlıcan soymaya, sohbete, bazen uyuklamaya bazen de arkalarındaki güzelim Akdeniz manzarasını seyretmeye geçtiğinde onlardan uzaklaşır gideriz.



Filmin sonunda ekranda gözüken cümle ise kendini, filmi ve seyredenleri bir kaç kadeh boyu sorgulatır.



"Kaçmakta olan herkese adanmıştır" gibi basitçe de çevirebilirsiniz. Fakat İtalyanca aslındaki "stanno scappando" ifadesi şimdiki zamanı (süregelen bir eylemi) belirtiyormuş. Yani bu kaçış bitmiş bir eylem değil, bir yaşam biçimidir. Bu yüzden çeviride "hâlâ" veya "etmekte olan" gibi süreklilik bildiren ifadeler, o duygusal boşluğu daha iyi dolduruyor.

Hayatın dayattığı rollerden kaçıp kendi içsel huzurunu arayan tüm dostlarımla birlikte filmi seyrettik. Sevgili dostum Mehmet Atay'ın yıllardır rica ettiği bir yazıyı buraya eklediğim için de çok mutluyum. Ayaküstü olmaması gereken, emek harcamak gereken bir film seyretmecesiydi. Biraz uzun sürmüş olabilir. (35 sene kadar?!?!?!?!!??!)

"Seyrettiğiniz" için teşekkürler. Yüreği firarda olan herkese selamlar.