Niye ?
Ne gereği var ?
Sen manyak mısın ?
Ne gereksiz işler...
Hem de bununla mı?/böyle mi?
Bu tür "maceraya" çıkanların hepsinin karşılaşması son derece doğal olan söylemler. Her zamanda söylenecektir.
Nedenleri herkes için apayrı,
Ulvi dediğiniz, yüce, belki tanrısal bir neden.
Birisi, bir şey uğruna çıkar, hedefi vardır, tanıtmak için, ulaşmak için, iyilik için, duyurmak için, yardım için.
Çok güzel bir sebeptir. Ulvi bir amaçtır.
Diğeri, başka bir şey uğruna çıkar, hedefi vardır, kendini tanımak içindir, kendine ulaşmak içindir, kendi iyiliği içindir, kendini kendine duyurmak içindir, kendine yardım etmek için.
İnsanın kendini tanımaktan güzel sebebimi olur. Tüm yol boyunca, "inanmasa" bile, içinde ki enerjinin, bir başka enerjiye bağlı olduğunu, bunu farkettikçe huzur bulduğunu farkeder.
Bu da ulvi bir amaçtır.
İki durumda da sebep ulvidir.
Tek farkı, baştan sebep gösterirsen, neden diye sormazlar. Haliyle çok kişinin haberi olur. Başardığında, tebrik ederler. Başaramazsan, avutmaya çalışsalarda içten içe, "yapamadı" derler. (umursama)
Sebep göstermezsen, başardığında farkındalığı olan bir kaç kişi haricinde kimsenin umrunda olmaz. Dolayısı ile başarıp başaramaman kimsenin umrunda değildir. Çünkü amaç başarı değildir. Yola çıkmak, orada olmaktır.
Özetle, sosyal psikoloji, insanların ne tepki vereceğini belirler ve basit kelime farklarına dayanır.
Mutlu mu olmak istiyorsun,
Böyle bir şeyler yapıyorsan, kendin için yap, huzuru bulmak için, kimsenin köstek olmasına izin verme.
Yolun sonunda başarısızlık yoktur aslında. Aksine bir başkasının ulaşamayacağı, doğru noktaya ulaşmış olursun...
sih गुरु abhirat tan kaan