Bir kısmını paylaşımlarından okuduğumuz, Sevgili Çetin Kent'in yeni kitabı "Samos Günlükleri" Naviga standında imzalı olarak , minikte bir sohbetle kütüphanemize dahil oldu. Teşekkürler kaleminize sağlık.
Çok teşekkür ederim.
Sohbetlerin hep tadı damağımızda kalıyor bir türlü topluca bir araya gelemiyoruz.
İstanbulda uzun süre yaşamış biri olsam da bu gelişimde ilk defa korktum. Yenibosna diye bi yerde kaldım, metroyla iki dakikada fuara gidip geldim. Başka bir yere doğru uzaklaşsam şehir beni yutacakmış gibi geldi. İstanbul'da yaşarken bana en uzak Yenilevent vardı, arası boştu, okul Ayazağa'daydı, kurtlar iniyor köye derlerdi. 2. Köprü bile daha yapılmamıştı. Bakırköy filan hiç gidilmez uzak yerlerdi. Gözüme en büyük gözüken bina Zincirlikuyu'daki karayolları binasıydı. Ürktüm tam tabiriyle. Nasıl bir kalabalık, nasıl bir devinim, hareket, koşturmaca, gürültü, büyüklük. Büyüklükten korktum resmen. Berberden de restorandan da her yerden randevu almamız gerekti anasını satayım, o nasıl bir çark. Ekonomi oluşturması filan iyi de, bir şehrin tek başına bu kadar değer üretmesi ve diğer illere bunu dağıtamamız yanlış sanki. Büyük ve uzun süreli bir elektrik kesintisinde ya da deprem gibi bir afette İstanbul durursa tüm ülke duracak gibi. Çok acaipti çok.
Yaşayıp gidiyoruz.
Gönderen