[Özgür Ökten]

Bu projede öncelikle ailenin ve yakın arkadaşlarının korkularını yenmen gerekecek.

Özel travmatik istisnalar hariç genelde insanların ya çok iyi bildikleri (riskleri, ihtimalleri, istatistikleri) veya hiç bilmedikleri şeylerden korktuklarını düşünürüm.

Bu nedenle onlara yukarıdaki örnekteki gibi daha önce başarı ile sonuçlanmış benzer etkinlikleri göstermen faydalı olacaktır.
İşin içine (imalat, hazırlık, bazı etaplar vb.) onları da dahil etmen onlar için bu süreci kolaylaştırabilir.

Türkiye'de hem denizde hem özellikle dağcılık veya benzer risk oranı yüksek sporlarla bireysel olarak uğraşan, bu ailesel ve toplumsal kaygıları bir şekilde aşmış ve hayalinde başarıya ulaşmış pek çok insana ulaşabilirsin. Tekniğin yanında bu tecrübeleri de onlardan almak iyi olabilir.

Hatta imkan olursa bu tip zor ve yalnız işleri başarmış kişilerle aile üyelerini tanıştırabilirsin.
İlk aklıma gelen ve bir şekilde ulaşılabilir olduğunu düşündüğüm isimler: Hüseyin Ürkmez (Kürekçi, eski bisikletçi), Özkan Gülkaynak, Hakan Öge, Erden Eruç, Gürkan Genç (Bisikletçi, halen yollarda), Alper Dalkılıç (Ultra maratoncu), Zorbey Aktuyun (Kaya tırmanışçısı), Tunç Fındık (Yüksek irtifa dağcısı)

[Enes Save]

6 Ağustos 2018

Güllük'teki halk plajının koyundan demir almadan önce iskotaları,  fırtına demirini v.b. kontrol edip düzenledikten sonra iki salmayı da indirip arka direğe 4m2 yelken bastım ve iskotasını sabitledim. Sonrasında ön direğe 2.5 m2 yelken basıp iskotayı serbest bıraktım.
Baş tarafa gidip demir aldım. Çıpayı kapattım ve kıç tarafa geçip oturdum. Ön direğin yelken iskotasını sabitledikten sonra küreği elime alıp kürek marifetiyle  sancağa manevra yaptım. Her iki yelken de havayla dolunca küreği dümen niyetine kullanmaya başladım.

Hava açık ve 3 Beaufort rüzgar var. Yani  geçen gün yaptığım seyirdeki hava gibi. Keyifle seyre koyuluyorum.  Öyle hızlı gidemiyorum ama şikayetim yok. Çünkü gidiyorum. Keyifle etrafı seyrediyorum . Sancak baş omuzluktan sancak bordaya kadar bir kaç gemi bir kaç mil uzakta demirdeler.
Körfezde çalışan balık çiftliği tekneleri benden uzakta ve çatışma olasılıkları yok gibi görünüyor. Rota iskele baş omuzluk tarafındaki iki küçük adayla Kıyıkışlacık'ı göz kararı ortalayacak şekilde karşı kıyı. Bugünkü plan son olarak diktiğim 4m2 floku denemek. Ama bunun için karşı tarafa geçmeyi bekliyorum.

Keyifle seyrederken iskele baş omuzluğa yakın bir yönde  çatışma olasılığı olan sacdan mamul bir çiftlik teknesini farkediyorum. Biraz daha tedirginim. Zira artık   yedeğimde Orsa 1'i çekmiyorum. Bir önceki seyirde uygulamaya soktuğum kararı bu seyirde de
sürdürüyorum. Ne de olsa okyanus yedekte botla geçilmeyecek.

Tekneyle olan açı değişiyor. Yavaş yavaş çatışma rotası kayboluyor. Yine de tekne iskele kıç omuzluk hizama gelene kadar gözlüyorum.  Motorum yok. Bu nedenle  çatışmadan kaçınmam ancak teknenin rotasını koruyup benim durmam şeklinde olası görünüyor. Neyse bunu da atlattık. Denizde en çekindiğim iki şeyden biri insan kaynaklı fiiller ve diğeri  yıldırımlar.

Seyre devam... Her ne kadar nihai noktam farklı olsa  da pruvayı olabildiğince adada tutmaya çalışıyorum.
Biraz sonra ada hizasına gelince rüzgar düşüyor. Ben de sürüklenerek ilerlemeye başlıyorum. Kendi kendime profesyonel dikim yelken gelince bu sorunum ortadan kalkacak  diyorum. Bu yelken kendi dikimim olan arka direkteki yelkenden neredeyse yüzde yüz daha büyük.  Pek inanılır gibi gelmese de bayram öncesi teslim demişlerdi. Ama hangi bayram öncesi!

Seyir sırasında acaba yatarak dümen tutabilir miyim diye merak ediyorum. Haydi deneyeyim! Uzanıyorum .başımı içi dolu pet şişeye koyup seyre devam
ediyorum. Evet! Kıçtan bir şey gelmediği sürece neredeyse kusursuz. Ama birkaç dakika sonra uykum gelince vazgeçiyorum.

Kah gözlem yaparak kah düşüncelere dalarak hedeflediğim yere ulaşıp demir atıyorum. Floku arka direk için arka direk ana yelkeniyle birlikte kullanmayı  düşünmüştüm. Tabi ön direkteki yelken de açık olacak.  Ne kombinasyon ama! Gören olsa bu ne deyip belki sinir krizi geçirir. Son anda bu üçlüden vazgeçip arka direkteki ana yelkeni indiriyorum. Çünkü arka direğe,  daha doğrusu boruya çok yük binecek. Floku takarken rüzgar artıyor.


Son kontrollerimi ve hazırlıklarımı yapıp demir alıyor ve dönüşe geçiyorum.

Gidiyoruz!  Ama ne gitmek. Bir öncekinde hareket ettiğim koyla onun yanındaki koyun ortasını zor tutturmuşken bu sefer geceyle gündüz kadar olumlu bir fark var. Pruva resmen Tuzla'yı (Boğaziçi) gösteriyor. Tam coşacakken son anda kendimi tutuyorum :

" Enes,  daha değil. Direk,  çarmık dayanacak mı ? Alabora da olabilirsin. Bitmeden bitmiş olmaz."

Aklıma alabora olabileceğim gelince kalçamın yarısını güverteden dışarı
çıkarıyorum. Ama yetmeyebilir. Yürek Selanik. Ara ara direğe,  yani boruya bakıyorum. Bana mısın demiyor. Çarmık ipinde de atma benzeri bir şey görünmüyor.

Adanın koruması kaybolana kadar devam, sonra iskele baş omuzluğa dönüş ve kolayına rüzgarla doğru koya gir diyorum. Ama öyle olmuyor.  Uzaklarda Boğaziçi bana göz kırpıyor . Belki varıp Turhan ağabeye merhaba dersin?

Adanın korumasından çıkınca dalgalar büyüyor, zaman zaman rüzgar üstündeki yardımcı gövdeyi sudan kesiyor. ALABORA!  Kendi kendime bir başka gün öl diyorum
ve devam...

Hani rezaletin daniskası.  Tam ortada alabora ol. Off! Kanoyu tanımak için bunu yapmamın gerektiği gerekçesini uyduruyorum,  vazgeçmiyorum. 

Orta kısmı, yani trafiğin en yoğun olduğu bölgeyi geçince mayna diyorum ve kalan kısmı kürek kullanarak, dalga ve rüzgarı arkadan alarak tamamlıyorum.

[Mustafa Ertör]

Enes'cim ilgiyle okuyorum.Alabora oldun ve tekrar düzeltip yola devam ettiğini anlıyorum.Müthiş.
Daha çok ayrıntı rica ediyorum.

[Enes Save]

Mustafa ağabey,

Alabora olmadım. Alabora olursam ne olur diye içimden geçirmiştim. Tam bir fiyasko olurdü.  Bir başka gün öl derken de ne olur bugün alabora olmayayım diye diledim. Anlatım eksikliği olmuş.

Her gün sabah erken benim gençlerle kanoya binip kürek çekiyoruz. Üstüne bugün yelken çalışması yapınca iyice yorulmuşum. Sanırım bu nedenle biraz bozuk aktardım. İlk gün yazmayınca bu sefer heyecanım gidiyor. Yazamayabiliyorum.

[Enes Save]

Bugün bir de orsada mıyım diye kendime sordum. Yanıtı bulmakta  epey zorlandım. Sonunda düşünmeyi bıraktım. "Bir yelken öğretmeninin dediği gibi : Seyre çıktığın yere geri dönebiliyorsan iyi."

Bundan sonra hep bu şekilde düşünmeye çalışacağım.

[O.Utku Uçkan]

Enes biladerim,
Kanoyu yanında gençler botta iken kontrollü şekilde devirip düzeltme çalışmaları yaptın mı?
Yapmadı isen farklı pozisyonlarda alabora durumları yaratarak yapılacak doğrulma çalışmalarını yanında yardım varken yapman başlangıç için iyi olacaktır.
Çalışmalarını ilgi ve merakla takipteyim.

[Enes Save]

Utku dede,

Yapmadım. Gençleri bu konuyla sıkmamaya çalışıyorum. Ayrıca kanoyu   tepetaklak görmeyı henüz istemiyorum. O  da olacak.  Şu sıralarda aklım fikrim kanoyu abramada ustalaşmada.

Selamlar.

[Enes Save]

Gerek bu başlık gerekse diğer başlıklar altında değindiğim bazı hususlar bir çoğunuz için yeni olmayabilir. Hoş görünüz için teşekkür ederim.

Şişme bottan yardımcı  gövdesi de olan 7.5 metrelik bir kanoya geçmek büyük bir gelişme oldu. Geniş ve benim uzun seyir anlayışıma uyan bu yeni yüzer nesne beraberinde birtakım yeni zorluklar da getirdi.

Botu neredeyse parmağımla sevk ve idare ediyorken kanoda manevra yapmanın  güç olduğunu fark ettim. Buna kanonun seyir sırasında  yardımcı gövdenin olduğu tarafa çekmesini ekleyelim. Durum biraz daha karmaşıklaştı. Neyse ki bunun çaresini buldum. Düz bir hat üzerinde kürek çekerek gitmek için küreği  yardımcı gövde tarafında daha uzağa daldırıp çekmeye başladım. 
Bu aslında çok basit bir prensibi doğru uygulamakla ilgiliydi : Vektör bileşimleri.

Tabii bununla bitmedi. Rüzgarla birlikte kürek çekerken gövdenin inanılmaz şekilde rüzgar tuttuğunu,  neredeyse çılgın at moduna geçtiğini söyleyebilirim. Kontrolü olanaksız görünüyordu.  Neyse ki yardımıma Polinezya yerlilerinin kürekle dümen tutmak için kullandıkları yöntemler yetişti. Bu tekniklerden birini kullanarak bunu da aştım. Polinezyalıların atalarını saygıyla anıyorum. Bu çözüm,  okyanusta dümensiz kalırsam kürekle idare edebileceğimi de gösterdi.

Peki neden kürek de kürek. Birçok şeyin başı sonu orada. Rüzgarsız havalarda limana kürekle ulaşılır. Limandan kürekle çıkılır. Dümen giderse kürek vardır.

Tabii yelkenle seyir yaparken küreği dümen gibi kullanmak beni ait olmadığım diyarlara götürüyor. Hoş bir ruh uçuşu.

[O.Utku Uçkan]

Kolay gelsin. Kanonun fotoğrafını face de gördüm bu gün.
Direk bağlantıları hakkında bilgi verir misin?

[Enes Save]

Ön direkte  (Kısa olan) ıstralya, çarmık yok. Arka direkteyse var. Ön direğe de kuracağım ancak karanfili nasıl ayarlayacağımı bulamadım. Zira direklere tırmanılamıyor. Önerilere açığım.

[Enes Save]

Sanırım buldum

Karanfilin bir ucu direklerden  birinde sabit olacak. Diğer ucuysa diğer direğin cundasına takılmış bir makaranın içinden geçip aşağıya inecek. Oradan karanfil çekilip gerilecek  ve koç boynuzu veya cem kilite sabitienecek.