Bayramda İstanbul’da kalınca tekne ile çıkalım bari diyordu kaç gündür hanım. Ama kuvvetli poyraz ancak Cuma hızını kaybetti, dün 12 gibi Tuzla’dan avara olduk, istikamet Sedef adası, biraz yüzeriz diye plan yaptık. Motorla gidiyorum, yalnız tekne biraz hız kaybetmiş, ya kekamoz birikmeye başladı ya da geçen hafta pervaneye sardığım halattan sonra bir şeyler oldu. 1 knot kadar bir kayıp var gibi hızda 2000 devirde.
Hafif bir lodos esintisi var ama deniz dalgasız, hız 4,5’larda. Tuzla burnunu döndük, daha 1 - 1,5 mil geçmiştik burnu. Dilek’le Nazlı baş üstünde oturuyor, Pendik, Tersane tarafından bir yunus göründü, dalıp çıktığı istikamet bize doğru, başa koştum bizimkilere göstermek için, tekneyi merak etmiş, yanımıza kadar gelip daldı kayboldu. Ne güzeldi filan Nazlı ile konuşurken bir tane daha, yine aynı taraftan, bu sefer teknenin başı hizasından bir 10 saniye kadar paralel yüzdü bize, vücudunun tamamı görünüyor suyun biraz altından, Nazlı kafayı yedi tabii mutluluktan, biz de öyle. Hadi bir tane daha görebilir miyiz derken yine sancak baş omuzluktan, bu sefer iki yüzgeç mi var yan yana derken bir anne ile onunla senkron yavrusu yan yana hemen dibimizdeler. Harika bir görüntü, onlara bakarken baba da geldi yanlarına şöyle bir çekildi sonra, anne ile yavrusu da döndüler. 5 dakika geçmedi bir tane daha, bu sefer daha büyükçe ve gösterişli bir yunus. Yine sancak tarafından tekne ile beraber yüzdü, dönmeye yakın muhtemelen o da bize bakmak için vücudunu döndürdü, güzel gözü, mütebessim ağzı filan hep görünüyor, sonra ters dönüp karnının altındaki açık rengi de göstererek kayboldu.
Bizim geveze kızın çenesi düştü tabii, bir haftalık malzeme ona, 4 yaşında gerçek kurgu önemli değil, beyni uyarılsın bol bol yeter… niye geldiler, teknenin altı mavi ya onu merak etmişler, niye mavi, boya var çünkü, niye boyalı, canlılar gelip yapışmasın diye, hangi canlılar, midye, yosun böcek filan, nasıl böcek, başka, ona cevap vermeden her tekne boyanıyor mu böyle filan Sedef’e kadar geldik, bu sırada hava poyraza dönüp 10 civarına oturdu.
Elio’nun önünde kıyıya yakın bir tonoza bağlandık. Bot geldi, tam inmeye hazırlanırken Metin Berkem kaptanın güzel teknesi Tutkum da bir tonoz yakaladı, onlar bizi fark etmedi watsapp’dan mesaj yazdım bottan inince karada selam vermek için. Çocuğu doyuracağız diye bir tabak köfteye dünyanın parasını verdik. Halk plajına doğru güneye yürüyüp Nazlı ile denize girdik, su buz gibi olunca Nazlı duramadı, Dilek akıllılık yapıp girmedi. Adanın evlerini göstermek istiyordum bizimkilere ama doğuya bakan tarafına sokmadılar bizi, kucağımda kız çocuğu, yanımda karım, elimde havlular, kel kafam, bıyıklarım ve şortumla ciddi bir tehdit oluşturan görüntü verdim tabii, haklı adamlar.
Geçen geldiğimde tek başına gezmiştim her yeri. Gezmek isteyen çaktırmadan Elio restoranın içinden geçsin veya güney tarafından halk plajının orada yukarı doğru bozuk bir patika çıkıyor. WC filan var, keyifli bir yol değil ama sizi arka taraftan doğu yakasına çıkarır. Doğu tarafı çok keyifli adanın, güzel bir yürüyüş yolu var evlerin önünden. Adanın ortasında yüksek kısmında da güzel bir koru var. Biz adamlardan laf yediğimiz için tekneye döndük uğraşmadım.
İki seferdir zehir gibi oluyordu demlediğim çaylar teknede, bu sefer kadın eli değdi süper oldu. Sohbet, muhabbet derken 5 gibi Metin kaptanla da vedalaşıp tonozu attık, bizim çocuk güzel uyuyor seyirde havuzlukta, isterse fırtına kopsun. Adanın güneyinden dolandım, poyraz iyice oturmuş, beyaz dolu denizin üstü. Tam yelken havası, uygun açı da var ama aile var sonuçta fazla aksiyona gerek yok.
Sen de yat istersen dedim Dilek’e, çok daha azında bile deniz tutuyor çünkü onu. Ama yavaş yavaş kaşarlanıyor bizimkiler bana mısın demedi valla, deniz de tutmadı, çocuk zaten hiç uyanmadı, hava tam ortada 20’lere dayandı, 1 - 1,5 metre dalga tam bordadan çarpıyor, 2-3 defa komple ıslandım serpintiden. Bir gözüm Dilek’te, hiç sıkıntı yok, bakınıyor sağa sola.
Selametle döndük Tuzla burnunu, rüzgar tam kafaya dönünce 2500’e çıkardım motoru ama egzozdan duman çıkmaya başlayınca tekrar düşürdüm devri, fazla ısındı galiba, ön heçi ve merdivenin oradaki kapağı açtım havalansın diye, “estrattore cabina”yı çalıştırdım (bu havalandırmanın hep açık olması gerektiğini söylüyorlar ama çok gıcık bir sesi var, bakacağım bir ara nedir nerededir), İtalyancam olmadığı için hala her şeyini bilmiyorum teknenin, olduğu kadar öğrenmeye çalışıyoruz.
Bu seyrin benim için en tatmin edici tarafı yunus ailesi ve bizimkilerin sert havada rahatsız olmamalarını görmem oldu. Yavaş yavaş pişiriyorum...
Gönderen