Dün yasaklardan faydalanıp marinanın çekek alanında patalya ile uğraşıyorum. Açılmış su kontrasını epoksi elyaf sonrasında da epoksi macun yapıp bordaya tik küpeşte çakacağım. Devasa teknelerin arasında bomboş marinada küçücük sandal komik bir görüntü veriyor.
Baktım ileride 4 aydır ciddi renovasyonda olan Kanada bayraklı teknenin sahipleri yaşlı karı koca aynı benim yaptığım gibi hurdalıkta ahşap arıyorlar. Uzaktan selamlaştık. Benim Patalya da artık Tayo Mar kadar dikkat çekiyor. Sonuçta her taraf şişme bot ile dolu iken ahşap bir sandal ilgi çekiyor hali ile.
Yanıma gelyorlar. Sosyal mesafeyi koruyarak selamlaşıyoruz. Açıkçası ben daha çok korkuyorum. Sonuçta yaşlı insanlar ve yabancı olduklarından bir şekilde marina da izole haldeler. Ben ise otelde her gün bir sürü farklı insan ile karşılaşmak durumundayım. Hastayım ve farkında değilsem bulaştırırım diye korkuyorum. Bnece bu illet en çok böyle yayılıyor. Sonuçta öksüren tıksıran birilerinden zaten uzak duruyoruz
Neyse tanıştık. KAnadalı bir aile Hindistan 'dan çıkıp Kızıldeniz üzerinden Alanya 'ya gelmişler. Kanada'dan çıkalı 20 yıl olmuş. Akdeniz'i hiç görmemişler . Üç çocuklarının ikisi Avrupa'da yaşıyormuş. O yüzden beş sene kadar Akdeniz'de gezmeyi planlıyorlarmış. Adamın adı Weid o da benim ismimi soruyor. Söylüyorum ama bir türlü söyleyemiyorlar.
Benim Onların isimlerini rahatlıkla söylüyor olmamdan utanıp , ısrarla söylemeye çalışıyorlar ama olmuyor. Sonunda Weid rahatlıyor. " ORSON.. tamam senin ismin biraz Orson Wells 'in ismini çağrıştırıyor oradan hatırlarım "
Eşim ve kızımın taktığı uşak Sebastian'dan sonra Orson komik geliyor. Sebastian'a çok alışmıştım çünkü.
Tekneye gelir gelmez Sebastian'a emirler yağmaya başlıar her zaman. Bir ara bu Sebastian işini öyle bir abartmışlardı ki Samos'ta tavernanın sahibinin abisinin Alman eşi bana Sebastian diye seslenmeye başlamıştı.
Hemen kaynaşıyoruz. Hindistan 'da bir yıl kalmışlar. Sonra Kızıldeniz üzerinden Türkiye Alanya. Yaz başına kadar Alanya 'dalar sonra Akdeniz turuna başlıyorlar. Ben de Ege 'ye en az bir yıl ayırmalarını söyledim. İlgi ile dinlediler.
Bir süre sonra Weid yanında bir başka yabancı ile geldi. Eric! O da Weid EOrson gibi bir şeyler söylediğinden
adımı öyle sanıyor. Sonrasında düzelttik. en azından isimlerimizin ilk iki harfi benzediğinden Eric ismimi söylemekte daha başarılı.
Eric 'de Hindistan 'dan gelmiş. Kızıldeniz üzerinden. O'nunkisi çok denizci tarz bir katamaran. Katamaranının barandalarını değiştirmek istiyor. Ancak malzeme konusunda Alanya 'da sıkışmış. İstanbul 'dan getirtiriz diyorum.
Beni katamaranına davet ediyor. Elinde detaylı bir liste ve istediği ekipmanların fotoğrafları var. ' Eric ' diyorum. 'yes ' diyor. Sen mühendismisin? Gülüşüyoruz. Böyle bir liste tam bir Amerikalı mühendis işi çünkü. Hataya yer yok.
Eşi ile de tanışıyoruz. Hindistan'dan yola çıktıktan sonra pandemi patlamış. Hint Okyanusunda mahsur kalmışlar. Hiç bir ülke kabul etmiyormuş salgından dolayı. Tam 66 gün. Hint okyanusunda nereye gidebileceklerini bilmeden dolaşmışlar. erzakları tükenecek gibi olunca Amerika 'daki kızlarını aramışlar. Dururmu anlatmışlar.
Sıkı durun şimdi hikaye geliyor. Kızları Amerikan sahilgüvenliği arayıp durumu bildirmiş. Amerikan sahil güvenliği de Sudi Arabistan deniz kuvvetlerinden yardım istemiş. (artık yardım mı istemiş talimat mı vermiş bilemedim.) Bir Suud savaş gemisi bizim Eric'in katamaranını bulup ciddi ikmal sağlamış. Mazot , su ve binlerce poşet çay! Üsteilk para da almamışlar. Bu detayı özellikle söylüyorlar. Anlaşılan kendilerine büyük ikramiye çıkmış gibi hissetmişler Hint okyanusunda.
Ne güzel insanlar ve hayat ne garip. Karada bir günde iki dünya gezgini ile tanışıyorum. Çok hikaye çıkarırım ben bunlardan.
Gönderen