[serdar çırak]

Bir pazar yazısı olsun..vakti olan okur..

Teknemi satmalımıyım..bu düşünce insanı ürpertiyor,tedirgin ediyor..
Çünkü duyguyla bağlandığın bu şey esasında elindeki kocaman bir oyuncak..
Boşluklarını dolduran,sana özgürlük veren,çevrene göre bir tık seni yükselten,istediğin an seni sakin maviliklere atan,insan yığınlarından kurtaran bir arkadaş..

Teknemi sekiz yılın sonunda sattığımda büyük bir boşluğa düşeceğimi sandım..esasında yanılmışım..

Teknemi kaybettim belki ama,sanki,ailemi,yakın çevremi beni tekne alıncaya kadar taşımış olan dostlarımı ve en önemlisi,cebimdeki parayı tekrar kazanmıştım..

Denizlere bakıyorsan...,  sırtını,insanlara dönermişin..

Her tatil ve boşluklarda yanına gitmeyi iple çektiğim bu şeye,son zamanlarda ailemin direnmeye başladığını farkettim..en önce çocuklarım gelmemeye başladı..

Hadi gidelim dediğimde,belki,beni kırmamak adına eşim hep geldi..ama sonlara doğru,..yine mi demeye başladı...hep aynı şeyleri yapıyoruz,aynı koylar,aynı restoranlar,aynı yüzler...hep aynı..hep aynı..biraz daha değişik şeyler yapsak..?

Haklısın deyip,yine devam edince serzenişler arttmaya başladı..esasında çok doğru şeyler söylüyordu..

“Vaktim yok diye bin lira verip şu ağrıyan dişlerini yaptırmıyorsun,gece gündüz alfoksil,agumentin içiyorsun ama gözünü kırpmadan şu jenaratöre bin euro verdin,bir kerede kullandığını görmedim “ dediğinden iki dakika sonra ben,arma ayarları için üçyüz euroya biriyle anlaşmaya çalışırken,eastmarine den beşyüz euroya dolan kutuyu açıyordum..yeni makaralar,yedek sintine pompası,iki adet çelik koltuk halatı yayı..

Tamam hayatım dönünce ilk işim dişçiye gidicem merak etme dedim,tekneden indim marina ofisine zamanı gelen kira anlaşmasına gittim..ofis çalışanına “ bu seneki cezamız ne “ dedim...” sizin için yüzde bilmemne indirim yaptık Serdar bey..kimseye böyle yapmadık 5600 euro..3000 binini şimdi öderseniz..5500 eurocuk”
Vay be..anında yüz euro kazandım..ödüyeyim..dişçiye gelecek ay giderim artık..

Uzatmayayım..seneler sonra teknenin yeniden yapılması gerekenleri artınca,şapkayı önüme koydum..

Teknemi satışa çıkardım,düşündüğüm rakamdan,yapılacak masrafları ve yine gelen marina kirasını da inince tekne fiyatı alınabilir duruma geldi ve bir hafta içersinde de sattım..

Hemen yeni bir tekne arayışına girince,hanımdaki direnci gördüm..yeni ve daha büyük bir  tekneyle bağlantı yaptım..bunun üzerine hanım benle konuşmamaya başladı,karşı çıktı..
İyide yaptı..benim herşeyim olan oyuncak,onun için..herşeyin aynı olduğu kapalı kutuydu çünkü..

Bu sezon bekliyeyim ortalık düzelir unutulur derken..euro yükselmeye başladı..Elimdeki,satıştan kalan Euro TL olarak bayağı büyüdü..kira ve diğer eurolarda kalınca dur biraz Serdar dedim..Elimde kalan fazlalıklarıda hemen ikinci elde sattım(scuba,jeneratör,chartplotter vs.vs.)

Tekneye gidiş geliş masrafları,restoran,benzin,içkiler,marina masrafları,uyuz edici eurolu usta kavgaları,habire inen botun tamir giderleri,deniz neminin verdiği el,bel ,ayak, mafsal ağrıları,anlamsızca içilen sigaralar,bu su,bu ses nereden geliyor hastalıkları,teknemin değeri düştümü kaygısı,gözlük altından hava durumu için habire telefona bakmalar,fırtına zamanlarında gece uyumayıp marinayı aramalar,bunları yaparken yine gelen marina kirası vs.vs.. hepsi bir anda bitti...vallahi rahatlamıştım..

Evde hanım dahil milletin yüzü gülmeye başlamıştı..
Beraber tatile gitmeler,dostlarımızın bize darıldığı kaçırdığımız ilk çocuklarının düğünü yerine ikinci çocuğunun düğününe katılmalar,ev gezmeleri,bize hayat veren gülüşmeler tekrar başladı..

Yüzümü tekrar insanlara döndüm.Sırt çevirdiğim işlerimi yerine koydum,ne zamandır istediğim ileri ingilizce kursuna tekrar başladım,yeni yüzlerle tanıştım,yurt dışı iş gezilerimi problemsiz yapmaya başladım..
Ama ne yaptım..üç senedir tekne için yapacağım euro harcamalarını,harcamadım,sattığım tekne eurosunun üstüne koydum..Bu hayattanda sıkıldığımızda eğer tekrar tekne işine aileninde onayıyla dönersek istediğimize ulaşalım diye..

İşte böyle...

Haa..dişlerimde halloldu bu ara..


Not: “ Teknenizi illa satın demiyorum..biraz ara vermek hekes için iyi olabilir diyorum..”

[Enes Özüren]

Sıkıcı bir pazartesi daha.
Sabah kalkıyorum, İstanbul trafiği, korna sesleri, kavga dövüş. Şirkete varıyorum bir sürü stres, biriken işler, toplantılar, özel sektör iş kaygısı, kırılgan ekonomi, hayat stresi bir koşuşturmaca bitmiyor. Akşam olsun diye saatleri iple çekiyorum, sorun üstüne sorun çıkıyor. Mesaj geliyor telefona çocugun okul taksiti gelmiş, saat geliyor şirketten ayrılıyorum, gene bir trafik kargaşası, e5 te kaza olmus trafik durmuş zor bela teknenin yanına ulaşıyor, kapısını açıyorum .Hemen caydanlıga suyu koyup altını acıyorum, cd caların dügmesine basıyorum, sessiz sakin hafif hafif tıkırdıyor, biraz sonra aynı hayatı seven arkadaslar geliyor bir bir teknelerine; ayak üstü sohbet edip bir teknede toplaşıyoruz , günün kritiği, politika renk katıyor sohbete. 2 3 saat ne de çabuk geçti, pamuk gibi olmuşum ne stres ne kaygı kalmamış eve gidiyorum herkese daha sabırlı davranıyorum. Yorgunluk teknede kaldı, ertesi gün iş çıkışını iple çekiyorum. Tercihler ve yaşam tarzları insanların hayatının en belirleyici unsurları bence.

[Ahmet Kabaalioğlu]

Evet tespitler çok doğru,katılmamak elde değil, ama tekne benim tek çıkış noktam, hiç teknesiz dönemim olmadı sayılır. Sandal mandal hep bir şeylerim oldu, bu yüzden teknesiz ne yapılır bilemiyorum.Tekneyle bir şeyler yapacağım günlerin hayalini bir kaç gün öncesinden kurmaya başlıyorum. Çoğunlukla akşam iş çıkışı bende Enes gibi tekneye gidip 2-3 saat geçirmek bile yetiyor.
Bir de bugüne kadar tekne ve aksesuarlarına yaptığım harcamaları biriktirebilseydim şimdi belki de çalışmadan yaşamama yetecek birikim ve gayrimenkullerim olabilirdi. Fakat bu bir tercih meselesi, bir çok kişinin hayalini bile kuramadığı yaşlarda tekneyle uğraşmayı tercih ettim. İyiki de yapmışım belki ileride bunları yapmaya fiziki gücüm olmayacak belkide ömür yetmeyecek.

[Bülent Büyükdağ]

"Denizlere bakıyorsan...,  sırtını,insanlara dönermişin.."
da diyebiliriz,
"Denizlere bakıyorsan, sırtını denizdeki arkadaşlarına yaslarsın" da...
Hangisi doğrudur bilmiyorum.
Ama deniz dışındaki bütün sosyal yaşamı öldürdüğü kesin.

[Ahmet Kabaalioğlu]

"Denizlere bakıyorsan...,  sırtını,insanlara dönermişin.."
da diyebiliriz,
"Denizlere bakıyorsan, sırtını denizdeki arkadaşlarına yaslarsın" da...
Hangisi doğrudur bilmiyorum.
Ama deniz dışındaki bütün sosyal yaşamı öldürdüğü kesin.

Çok doğru, hele deniz dışındaki her şey hafta sonuna sığdırıldığı için, örneğin ;düğün ,nişan ,aile ziyaretleri , seyahatler gibi, Bizlerde hafta sonu tekneye gitmek için çırpınıyoruz. Hal böyle olunca karada antisosyal bir adama dönüşüveriyoruz.

[serdar çırak]

Tekne satılınca,tekne arkadaşlığı daha yoğunlaşıyor..bu kesin bilgidir.

Tekne yokkenki mali kazanç ve teknenin dertleriyle uğraşmak konusunu bir kenara bırakırsak..
Enes ile Ali benim anlatmak istediğim esas duruma,belkide bilmeyerek girmişler..

Eve gelmeden ve hafta sonları tekneye gelmek,birkaç saat teknede arkadaşlı arkadaşsız,içkili veya içkisiz vakit geçirmek..ileriki zamanlarda bu aile içi soruna dönüşebilir..Çünkü ne yazıkki hayat senin etrafında dönmüyor..
Bazı eşler bunu sorun yapmayabilir..Torun torbayla,uğraşır,çoluk çocuğuyla uğraşır,komşu ilişkileri iyidir,kendi kendine yeter,işi ona göredir...akşam saatleri seni sinirli ve yorgun göreceğine,ayak altında dolaşıp stres yapacağına,teknede vakit geçirmen,onun işine bile gelebilir..
Ama eşinle homojen bir yaşamın varsa,yani aynı meslektensen,onunda bu konuyla ilgili artı bir geliri varsa,işinin yoğunluğunu,stresini,kendide yaşadığı ve bildiği için,eşin açısından,senin teknende geçirdiğin vakit,arkadaşlarınla her akşam meyhanede kafa çekme ya da kahvede okey oynama anlayışı ile aynı durumuna gelebilir..

Bizde böyle değil diye kestirilip atılabilir..Bu mecrada çoğumuzun tanıdığı sayısı pek de az olmayan kaptanın,artık eşleri yanında olmadan,tek başlarına tekneleriyle seyahatlerini biliyoruz...Ortak yaşamda tekne düşkünlüğü var diye,bu bir kazançmıdır..

[Bülent Büyükdağ]

Ama eşinle homojen bir yaşamın varsa,yani aynı meslektensen,onunda bu konuyla ilgili artı bir geliri varsa,işinin yoğunluğunu,stresini,kendide yaşadığı ve bildiği için,eşin açısından,senin teknende geçirdiğin vakit,arkadaşlarınla her akşam meyhanede kafa çekme ya da kahvede okey oynama anlayışı ile aynı durumuna gelebilir..

Bizde böyle değil diye kestirilip atılabilir..Bu mecrada çoğumuzun tanıdığı sayısı pek de az olmayan kaptanın,artık eşleri yanında olmadan,tek başlarına tekneleriyle seyahatlerini biliyoruz...Ortak yaşamda tekne düşkünlüğü var diye,bu bir kazançmıdır..

Abi şimdi niye korkularımı tepreştirip duruyon sabah sabah 

[Cem Gür]

"Denizlere bakıyorsan...,  sırtını,insanlara dönermişin.."
da diyebiliriz,
"Denizlere bakıyorsan, sırtını denizdeki arkadaşlarına yaslarsın" da...
Hangisi doğrudur bilmiyorum.
Ama deniz dışındaki bütün sosyal yaşamı öldürdüğü kesin.

Her iki öneri doğru gibi görünse de bir "dayatma" sezdiriyor.

Denizlere bakıyorsan sırtını ille ve bir şart olarak insanlara dönmeyebilirsin. Bu önermede denize bakanın "anti-sosyal" olduğunu kabul etmek yanlış. Uzun yolcu ve tak başına denizde olanlar için geçerlidir. Ama bizcileyin "gezi yelkencileri/ denizcileri" için değil.

Denizlere bakıyorsan , sırtını denizdeki arkadaşlarına yaslarsın  önermesi aynı hedefe bakan insanların kendi "çevrelerinde" daha mutlu, daha kendine has, daha paylaşımcı, daha ortak sevinç ve kaygıları olduğunu vurguluyor. Aynı önerme off roadcular veya motorcular ve benzer gruplar için de geçerli.

İlk önermede denize bakanların/denizde yaşayanların kendi iç dünyalarına, kendilerine dönüşü vurgularken  ikinci önerme de ise bizatihi "insan"ın bir sosyal varlık olduğunu unutmamamızı tepemize çakıyor ve/ya uyarıyor.

Belki de sıkıntı her iki durumda/önermede de bizim "orta yolu" bulamamış olmamızdan kaynaklanıyor olabilir.

Toplum olarak, çoğu zaman ifratlar ile tefritler arasında salındığımız gerçeği boş, kocaman bir tabak gibi ortada.

Her iki öneriyi de sınamak için bizim dışımızdaki coğrafyalara bakmak gerektiğini düşünüyorum. Aklıma "gelişmişlik düzeyi"nin önemli bir faktör olduğu geliyor.

[Mücahit Karabaş]

Serdar Reisim

Çok güzel bir yazı olmuş. Duygularınızı  içtenlikle anlatmışsınız. Tekneli ve teknesiz iki halinizi de çok iyi anlayabiliyorum.


Teknelerimizi çok seviyoruz ama bazen kendimize

 "Hiç birşeyden çekmedi bu dünyada
 Teknesinden çektiği kadar"

dizelerini yakıştırdığımız durumlar da oluyor. Sizin yazınızdan anladığım, sevdamız ne kadar büyük olsa da ayrılmak gerektiği zamanlar da olabileceğini düşünmek lazım. Hiç bir şey vazgeçilmez değildir.  Birgün teknemizi satmamız gerekirse umarım sağlık veya maddi zorluk dışında herhangi bir nedenden satarız. Ya da başka bir aktiviteyle uğraşabilmek için... ( Bir nevi yeni ufuklara yelken açmak... )

Ne diyordu şiirin  sonunda Orhan Veli:
Ölüm Allahın emri
Ayrılık olmasaydı...

Güzel olan, denizci  teknesinden ayrılsa da yaşadığı sürece denizden ve denizi paylaştığı dostlarından ayrılamaz.

[Murat Ayduk]

Serdar abi,
Naçizane ben de tespitimi paylaşmak isterim.

Bence bir an önce kendine bir tekne almalısın.
İçindeki savaşı mantığın kazanamayacak çünkü. Bu yazı ile bizim mecrada mantığını destekleyecek bir argüman da gelmesi zor. O yüzden bu yazıyı sana yazdıran; ama kalbinle sürekli savaş halinde olan mantığının verdirdiği kararını teyit etme, doğrulama dürtüsünü bir kenara bırak.
Bence sen de farkındasın; bu 3 sene keşke dişim ağrımaya devam etseydi diyen biri var içinde...

[Bülent Büyükdağ]

Serdar abi,
Naçizane ben de tespitimi paylaşmak isterim.

Bence bir an önce kendine bir tekne almalısın.
İçindeki savaşı mantığın kazanamayacak çünkü. Bu yazı ile bizim mecrada mantığını destekleyecek bir argüman da gelmesi zor. O yüzden bu yazıyı sana yazdıran; ama kalbinle sürekli savaş halinde olan mantığının verdirdiği kararını teyit etme, doğrulama dürtüsünü bir kenara bırak.
Bence sen de farkındasın; bu 3 sene keşke dişim ağrımaya devam etseydi diyen biri var içinde...

Bayıldım. Sabah sabah şahane oldu.

[serdar çırak]

Serdar abi,
Naçizane ben de tespitimi paylaşmak isterim.

Bence bir an önce kendine bir tekne almalısın.
İçindeki savaşı mantığın kazanamayacak çünkü. Bu yazı ile bizim mecrada mantığını destekleyecek bir argüman da gelmesi zor. O yüzden bu yazıyı sana yazdıran; ama kalbinle sürekli savaş halinde olan mantığının verdirdiği kararını teyit etme, doğrulama dürtüsünü bir kenara bırak.
Bence sen de farkındasın; bu 3 sene keşke dişim ağrımaya devam etseydi diyen biri var içinde...

Hahaaa..iyiymiş..

Ailecek bu istenmeli..Zaten sekiz sene boyunca benim istediğim yapılmış..azcıkta onların istediği olsun..Dediğin kadar çaldığım düdük olsaydı şu anda altımda SO 479 la dolaşıyor olacaktım..
Üç tane yazlık alıp satmışım..yani o iş bitmiş,yazlık,çiftlik gibi,ailemin ve benim kafada,kara parçasında zaman geçiren,emeklilik gibi bir düşünce artık kalmamış..

Şimdi onların istediği gibi geziliyor..fenada olmadı..   Yalnız, bu yazın sonunda,evden, “ keşke bir teknemiz olsaydı” lafını işitir gibi oldum..ama oralı olmamış gibi davrandım...

Yani olay yaklaşıyor gibi.. Tüm ailenin katılımıyla bu iş olursa tadından yenmez..

Ara vermekte iyi oldu biraz.. mecburen olayı kalktığı için,bilinçli olarak, marina ya da barınak durumlarını inceleyip,ortamı gözetlemek gibi acaip faydasıda dokundu bunun..

Zaman her şeyi çözüyor gibi..

[Bülent Büyükdağ]

Mealen şu;
Serdar abi Murat'a tevil yollu "haklısın" diyor.

[Murat Ayduk]

Hadi şimdiden ilk "hayırlı olsun" benden gelsin 

[Aziz Eryavuz]

Biz tekneyi eşimle birlikte kullanıyoruz ve keyfimiz ortak.

Ama tekneli ve teknesiz karşılaştırmanızdaki duygu ve yorumlarınızı aynen paylaşıyorum.
 Zaten son beş yıldır aynı düşüncelerle küçülme ve hafifleme gayretlerim vardı. benzer şeyleri sizden de okuyunca rahatladım. benin ki ilerleyen yaşın getirdiği gelecek korkusu değil, gerçeğin kendisi imiş dedim.