[Ersin Böke]

Yazılardan da anlayabildiğiniz gibi bir Karşıyakalı olarak temel hedefim aslında her durumda hangi işi yaparsam en az çalışırım gibi bir felsefedir. 

Bu yaşıma geldim ama lise çağlarında iyice belirginleşen bu karekterim hiç değişmedi. Hep Cumaları okuldan kaçtım. Bugün bile Cuma dedimi mutlaka bir bahane bulur işleri ertelerim. Yelken yapmak ve tekne sahibi olmak Cuma günleri kaçmak için çok iyi bahane oldu açıkçası. Bugün bile onca iş arasında Keşişlemeden fırtına var bahanesi ile marinaya gidip Tayo Mar'ı kontrol ettim.

İzmir Atatürk lisesi mezunuyum. Benim zamanımda İzmir'in en meşhur lisesi idi. Şimdiki gibi değildi eğitim o zaman. Şimdiki çocukların bilmediği sınıfta kalma filan vardı bir kere. Dersleri geçemedin mi Haziran ve Eylül olmak üzere iki kez bütünleme hakkın vardı. Ben beden ve resim hariç tüm derlerden kalır, yarısını Haziran ayında yarısını da Eylül 'de verirdim.

Bütün sene gezip tozunca karne günleri benim için en zor günlerden bir olurdu. Benim kadar kimsenin ikmale kalmadığı kesindi. Öyle bir istatistik varmıydı bilmiyorum ama okulun belkide ilk 10 en tembel öğrencisinden biriydim herhalde.

Eğer lise son sımıfta Yavuz Anaç matamatik hocam olmasaydı mühendis filan da olamazdım. Aslında olmazdım da.  O bana matemetiğin ne işe yaradığını anlattı. O'nun sayesinde ODTÜ yü kazandım.

İşte karnelerin verildiği o melun , sıcak Haziran ayının gününde elimde bol kırıklı karne ile liseden Karşıyaka'ya dönmek üzere Pasaport vapur iskelesine yürürdüm. Benim için çeklimez olan yolda inek arkadaşlarımın benimle dalga geçmesi idi. Bu inek sınıfı ile sonrasında da yıldızım hiç barışmadı. Bunlar deli gibi ünüversite sınavına çalışırken ben Karşıyaka 'da kız peşinde koşar, tüm harçlığımı Sakıpağa, Ufuk pastahanesi, 06 Ankara gibi kafelerde harcardım. Bu inek sınıfının çoğunun ise tüm lise hayatları boyunca tek bir kız arkadaşları bile olmadı.

İşte bana tüm yıl boyunca gıcık olan bu inek tayfasının intikam günü o karne günü olurdu. Benimle kırıklarım yüzünden dalga geçer dururlardı. Hiç sesimi çıkarmaz geri dururdum. Bunlar ile aynı vapura binmemek için bir sonraki vapuru bekler , onunla Karşıyaka'ya dönerdim. Vapuru kaçırmak istememin bir nedeni de İzmir'den kopana kadar hep gittiğim Cumhuriyet meydanında vakit geçirmek istememdi.

Buradaki meşhur Atatürk heykeli beni her zaman çok etkilemiştir. Mustafa Kemal Atatürk 'ün inanılmaz şartlarda başardıkları benim için her zaman ilham kaynağı olmuştur. İşte o meydan da Atatürk heykelinin önünde durur, o yaz tüm derslerden geçeceğime dair Atatürk 'e söz verirdim. Hiç mahçup olmadım. Her yaz tüm kırıklarımı verir, sınıfımı geçerdim.

Tüm hayatım boyunca canımın sıkıldığı anlarda aklıma o Kurtuluş savaşının karanlık Ankara geceleri gelir. Bu devasa zorlukları bir vizyoner olarak neredeyse tek başına başaran Atatürk benim için her zaman bir örnek olmuştur.

Benim sıkıntılarımın O 'nunkiler ile kıyaslandığında ne kadar küçük olduğunu görür, kendime moral veririm. Hayalimde Atatürk ile karşı karşıya gelir ve bu problemleri söylemeye çekinir hatta utanırım. İşte bu motivasyon  hayatımda zor zannettiğim bir çok sıkıntıyı çözmemde hep ilk adımım oldu.

Cumhuriyetimizin kurucusunun Mustafa Kemal Atatürk gibi bir dahinin olmasından gurur duyuyorum. Dünyada birçok ülke kuruluşunda hiç de böyle bedeller ödememiştir. Böyle bir ulusun ferdi olmaktan, böyle bir kurucumuzun olmasından dolayı iftahar ediyorum.

Yaşanılan bu keyifsiz günlerde de yine tek moral kaynağım Atatürk. O 'nun başardıkları yanında bugün yaşadıklarımız hiç bir şey. Eh denizde her hava oluyor. Biz denizciler de her havaya alışığız nasılsa.

Bu vesile ile Çamakkale savaşının tüm kahramanlarına Allah'tan rahmet diliyorum bir kez daha.

[Çetin Güner]

 

[Engin Saygılı]

Çoğumuzun hislerine tercüman olmuşsunuz, eliniza, kaleminize, yüreğinize sağlık..

[Burak Doneray]

“Millî hedef belli olmuştur. Ona ulaşacak yolları bulmak zor değildir. Önemli olan, çetin olan o yollar üzerinde çalışmaktır. Denebilir ki hiçbir şeye muhtaç değiliz. Yalnız tek bir şeye çok ihtiyacımız vardır: Çalışkan olmak. Toplumsal hastalıklarımızı incelersek temel olarak bundan başka, bundan önemli bir hastalık keşfedemeyiz; hastalık budur. O halde ilk işimiz bu hastalığı esaslı bir şekilde tedavi etmektir. Milleti çalışkan yapmaktır. Servet ve onun doğal sonucu olan refah ve mutluluk, yalnız ve ancak çalışkanların hakkıdır”

“Bir millet ki resim yapmaz, bir millet ki heykel yapmaz, bir millet ki tekniğin gerektirdiği şeyleri yapmaz, itiraf etmeli ki o milletin ilerleme yolunda yeri yoktur.”

"Biz cahil dediğimiz zaman, mektepte okumamış olanları kastetmiyoruz. Kastettiğimiz ilim, hakikati bilmektir. Yoksa okumuş olanlardan en büyük cahiller çıktığı gibi, hiç okumak bilmeyenlerden de hakikati gören gerçek alimler çıkabilir."

"Eğer bir gün benim sözlerim bilimle ters düşerse bilimi seçin."

“Ben, manevi miras olarak hiçbir nass-ı katı, hiçbir dogma, hiçbir donmuş ve kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevi mirasım, bilim ve akıldır. Benden sonra beni benimsemek isteyenler, bu temel mihver üzerinde akıl ve ilmin rehberliğini kabul ederlerse manevî mirasçılarım olurlar.”

"Gençler cesaretimizi takviye ve idame eden sizlersiniz. Siz, almakta olduğunuz terbiye ve irfan ile insanlık ve medeniyetin, vatan sevgisinin, fikir hürriyetinin en kıymetli timsali olacaksınız. Yükselen yeni nesil, istikbal sizsiniz. Cumhuriyeti biz kurduk, onu yükseltecek ve yaşatacak sizsiniz."


"Çalışmak demek, boşuna yorulmak, terlemek değildir. Zamanın gereklerine göre bilim ve teknik ve her türlü uygar buluşlardan azami derecede istifade etmek zorunludur."

“Bütün ilerlemeler, insan fikrinin eseridir. Fikri harekete getirmek, birinci işimiz olmalıdır. Bir kere millet benliğine hakim olsun ve düşünebilsin, yeter! Başlangıçta hatalı düşünse de, az zaman sonra bu hatayı düzeltebilir. Fikir bir kere faaliyete başladı mı, her şey yavaş yavaş düzene girer ve düzelir. Fikrin serbest hareketi ise, ancak bireyin düşündüğünü serbest olarak söylemek, yazmak ve verdiği karara göre her türlü girişimde bulunmak serbestisine sahip olmakla mümkündür.”

Mustafa Kemal Atatürk