[Mücahit Karabaş]

Teknesini büyütmek isteyen bir arkadaşımız bir süredir X teknesini takip ediyordu. Bir gün telefonuma mesaj göndermiş:

“Teknenin ilanı yayından kalkmış. Satıldı herhalde. İçim cız etti. Keşke düşündüğüm fiyatı teklif etseydim”.

Ben de bir an teknenin satılmış olduğunu düşündüm. Sonra aklıma geldi.

“Süresi dolmuştur ilanın merak etme. Birkaç güne kadar çıkar yine” yazıp gönderdim. Maksat moral vermekti. Yoksa ben o “cızları” bilmez miyim? Yıllarca tekne araştırdık. Tam olarak ne istediğimize karar verene kadar zaman aktı geçti. Beğendiğimiz teknelerin peşinden nerelere gitmedik ki. Tekneler satıldı. Sonra yeni sahipleri tarafından yine satışa çıkarıldı. Bir iki sene sonra tekrar ilanını gördüğümüz tekneler, genelde ilgimiz çekmedi. Şıpsevdi olduğumuz için o sırada başka kızların peşinden koşuyorduk. Neyse efendim, X teknesine dönersek. Gerçekten de birkaç gün sonra ne görelim! Tekne ilanı güncellenmiş. Hem fiyatı da düşmüş. Ne güzel! Arkadaşımız tekneye taktı  bir kere. İşinden izin alıp eşi ve başka bir arkadaşımızla uçağa atladıkları gibi tekneyi görmek hatta satın almak için güney kasabalarımızdan birisine gittiler. Fakat İlandaki tekne nerdeeee, gerçekte gördükleri tekne nerede? Böyle hayal kırıklıklarıyla birlikte gene de birkaç saatlik inceleme yapılır.  Sonrasında daha önce bizim de sık sık yaptığımız gibi tekneden ve sahibinden kibarca izin istenir. Buraya kadar gelmişken de satılık başka tekne var mı diye marina dolaşılır. Dönüşte havaalanında beklerken tekrar ilanlara bakılır.

“Aaaa o da ne! Ben bu Y teknesini daha önce nasıl görmemişim? Gerçi fiyatı daha yüksek ama neden olmasın? Bu X teknesine bu fiyatlar isteniyorsa…  Acaba…?”

Bana dönmeden önce arkadaşıma cevap yetiştireyim. Tabi ki “ben demiştim” ile başlayan bir cümle (sanki hala çok anlıyorum ya teknelerden) ve devamında teselli çabaları…

“O tekne zaten size küçüktü. O parayı vereceksen biraz daha hedef yükseltebilirsin. Bence Y teknesine de bakmaya gidelim.”

Cevap “Abi yapma ben en iyisi seneye alayım. Nasıl olsa şimdilik teknemiz var mis gibi. Bir daha oralara git gel çok yorucu olacak. Zaten o kadar bütçe yok”

“ Sen bilirsin”

Ertesi gün telefonumda mesaj: “Bu Pazar gidip gelsek mi?” 

Tekne alım hikayeleri zevkli. Alamama hikayeleri daha da zevkli. (Tabii sonradan) Birbirinden ilginç tekneler ve tekne sahibiyle tanışırsınız. Herkesin teknesi en güzel teknedir. Ama sizin bütçeniz ve hayalleriniz farklı güzelliktedir. Sonunda tekneyi almazsınız ya da alamazsınız. Yine de o “Cız” lar yüreğinizde küçük izler bırakır. Zaman genelde onları zımpara, cila yapıp temizlediği halde yine de dikkatli baktığınızda o izlerin bazılarını görebilirsiniz . Biz de iz bırakan hikayelerimizi burada anlatacağız. Sizi de bekleriz.

Alana da, satana da, hani bana diyene de hayırlı olsun. 

[Mehmet Atay]

Sarıyaz 4 de aynen benzer şekilde oldu.

İçimizde her zaman büyütmek hevesi var tabii.
Ne de olsa kapitalist tüketim düzeni çarkıyız. Eşşek gibi çalış, aynısının büyüğünü al.
Ki zamanında ekonomi dersinde “marjinal fayda” diye bir konsepti de çalışmışız.

Neyse, burada da bir ara “aman kaçırmayın, çok iyi bakar arkadaşım, satıyor teknesini” dediğim tekne nihayette bize kısmet oldu.

Sahibi üniversiteden sınıf arkadaşım, iş sebebi ile yurtdışına gidiyor o nedenle de teknesini de satılığa çıkarıyor.

Kendisi çok titiz, ama gerçekten çok. Yıkatılan tekneyi kendi de yıkıyor; elde bez, sürekli bir yerler parlıyor. Tekne 5 yaşında ama fuara girsin, yeni geldi diye sergilenir. Tiklerde tek bir leke yok (ben alana kadar diyeyim, çünkü motor yağı damlattım  )

Eşim de derdi ki hep: “alacaksak bir tekne ben Ayhan’ın teknesini alırım”.
Neyse Ayhan tekneyi satılığa çıkarınca, haliyle evde de konus geçti ama ilgilenmedik. Ne de olsa o kadar fark vereceğiz, hem marjinal fayda denilen şeyi biliyoruz. O da 3 kabin bu da, aynı denizlerde gezdiriyor filan diye pek ilgilenmedik.

Ama ben 01 Mayıs tatili sebebi ile kızımla beraber, Hisarönü’ndeyken, Ayhan’dan mesaj geldi: “Mehmet, ben fiyatı indiriyorum, ilgilenen olursa çevrenden bilgin olsun”

Bizim de, teknesi Ella’da bize komşu arkadaşlarla bir whatsapp grubumuz var. Ben de yazdım oraya. Fatoş’tan cevap “biz mi alsak acaba?” Dedim, “bak benim aklıma düşürme” filan diye konuşuyoruz, yazışıyoruz, hesaplar yapıyoruz filan derken ben aradım Ayhan’ı. Anlaştık, bitti. Ertesi sabah iki tekne yanyana eşya tranferi yaptık. Bitti. 24 saatte.

Aslında bu hikaye pek başlığa uymadı galiba. Neyse dursun kenarda.

[Mehmet Atay]

Yau ben zaten bu hikayeyi yazmışım Sarıyaz başlığında!
Niye bi daha anlattırdınız sabah sabah ?

[Âli San]

Çünkü " Yeni tekne he-yee-can-lan-dıı-rıııır ! " Tipkı Red Bull gibi.
Şaşırıp da her yere aynı şeyi yazmanı hoş görürüz, aldırma   

[Bülent Büyükdağ]