Gönderen: Bülent Büyükdağ - 22 Ekim 2018, 11:26:21
Ertesi sabah 08'di, sanırım, yelkenleri bastık. İsramar, Windy ne bulduysak baktığımızda raporlara, yol boyu, Antalya körfezinin ortasında, aşağı yukarı 15 dm boyunca 10-15 kn arası, daha sonra Bozyazı'yı bordalayınca Taşucu'na kadar yine aynı aynı hızda hava olacağı bilgisini almışız. Dalga yüksekliği İsramar'a göre 28 cm.
43 ayak kayıkta beş kişiyiz.
Gelidonya'yı geçince kahvaltımızı yaptık, tam arma kimi zaman yelken, çoğu kere motor yelken gidiyoruz.
Pırıl pırıl gökyüzü, masmavi deniz. Şen şakrak, keyif yapıyoruz, eğleniyoruz, hava o kadar durgun ki yapacak iş yok.
Akşama doğru, rüzgar biraz arttı. 8-10 arası esiyor. Tam balenli yelkenler iyi iş görüyor.
Hava kararmaya yakın, gece vardiyasına kalacağımızdan Erol ile ben uyumaya geçtik.
Nöbette, hepimizden deneyimli denizci ağabeyimiz Celalettin ile Burak ve Hadi adlı iki arkadaşımız daha var.
Bir saat kadar sonra, 19;30 suları, Celalettin abi Erol'u uyandırmış, bora geliyor, yelkenleri toplayalım demiş.
Bu sıra, makara sıkışmış bir yerde, güç bela çözmüş, tekneyi neta etmişler.
Hemen akabinde uyandım. Kaportadan kafamı uzattım, arada şimşek çakıyor, her yer aydınlanıyor. Ne var ne yok dedim. Celal abi bora geliyor, birazdan üzerimize biner dedi. Havuzluğa çıktım. Dümenin yanına oturdum. Gelidonya burnundan tahminen 20-25 mil uzaktayız. Denizin ortasında bir biz varız. Hiç ışık yok.
Rüzgar göstergesine baktım;8. Sonra yüzümde esinti, 12,16....19.....20,22,26,28,32...
Otopilot birden dinlemez oldu. Dümene geçtim. Tekneyi rotasında tutmaya çalışacağım..36.....
Ha dedik "tamam, tavan yaptı, biraz kalır, gider"... 38.... Lan tavan neresi?
Kayık dönmeye başladı. Rotaya zor soktum. 40...
Hadi abi tedirgin, soruyor, geçecek mi, "abi dedik, tamam, bundan sonra çıkmaz" 36-34-30... bak dedik düşüyor.. 28...
3-5 dakika 28-30 arasında gitti geldi. Sonra birden, yeniden, 36-40-43-45 Celal abi "Bülent İskele yap rotadan çıkıyorsun, bordadan alıyoruz" diyor. "Abi", diyorum, "Alabanda zaten". Dönmüyor kayık. Hızımız 0,8-1 kn arası. Şimşekler çaktığında denizi görüyoruz. Dalga yok, ama deniz dönüyor sanki. Avara yavaşça iskeleye dönüyor. Tam rotaya girecek, hava sancak başomuzluktan yakalıyor, yapıştırıyor diğer yöne... Aynı konuşma, bu kez sancak için... "abi valla alabanda". En son 47 kn...
Düşüyor hava yeniden... sonra birden yeniden 43-45... deniz dönüyor, kayık dönmüyor, döndümüydü kendi etrafında dönüyor. Yağmur yağsın artık diyoruz. Yağsa hava kalacak. Yağmıyor. Hasılı bir saat sonra, 3 defa tepe yaptıktan sonra, sanki hiç gelmemiş gibi kalıyor.
İzlediğimiz rotanın şöyle bir şey olduğunu ertesi gün öğreniyoruz;
(https://i.hizliresim.com/g67Zk0.jpg)
Herkes yorgun. Erol ile ben nöbete kalıyoruz. Sıfır havada yolumuza devam ediyoruz. Gece yarısını geçe, hava raporlarının gösterdiği 10-15 kn'lik havayı yakalıyoruz. Yelkenleri açıyoruz. Avara, 5,5-6 kn hızla keyifle yoluna devam ediyor.
Sabah karşı, rüzgar yeniden bindirmeye başlıyor. Bu kez trinketi açıyoruz. Karaya 30 mil mesafemiz var. Hava 25-28 arası. Deniz çok dalgalı,güneyden geliyor, bordamızda patlıyor. Düz devam edersek, hem dalgayı bordadan, hem de rüzgarı kafaya çok yakın açıyla alacağız. Dalgalardan kurtulmak, onları daha rahat karşılamak, rüzgarı daha iyi almak için rotayı körfez içine, Gazipaşa'ya doğru çeviriyoruz. Karaya yakın düşersek, güneyden gelen dalga körfez içine oradan girmez diye düşünüyoruz.
Bu sıra, Burak rahatsızlanıyor. Hayli kötülüyor. Deniz tutması değil. Yardım etmemiz imkansız. Kusarken çanak tutmak dışında yapacağımız bir şey yok.
Bu rotanın en kötü yanı bu. Liman yok, bir şey yok. Gazipaşa'ya bile 25 mil mesafedeyiz. Telefonlar çekmiyor. Sündürme burnuna kadar yok telefon.
Bu rotada, kıyı kıyı bile yol yapacak olsanız, ortalama 20 milde bir sığınacak yer bulursunuz. Hele bizim gibi açıktan geçiyorsanız, kaçacağım dediğiniz yer kimi zaman 50 mil mesafede oluyor. Bildiğin açık deniz.
Uzun ve yorucu bir seyirden sonra, akşam karanlığında Bozyazı limanına bağlanıyoruz. Piri Reis yelkenlisi de orada. Onlarla uzun güzel bir akşam sohbeti kuruyoruz. Yol Hadi abiye fazla gelmiş olacak, Burakla beraber o da tekneden ayrılıyor.
Gece tam 12'de yeniden yola koyuluyoruz. 3 kişi kaldık. Celal abi yatmaya geçiyor. Deniz pürüzsüz. Kızacaksınız biliyorum ama Piri Reis'ten aşırdığımız viskiyi açıyoruz Erol'la. Serpinti körüğünü indiriyoruz. Yelkenleri açıyoruz. Kimi zaman 5 kn'ye kadar düşüyor hava. Boşver Erol diyorum. Motor basma. Hızımız birin altına düşene kadar motor basma.
Bir yandan içkilerimizi yudumluyor, bir yandan olağanüstü gökyüzünü, yıldızları seyrediyoruz. Güzel şarkılar dinliyoruz. Küçük sohbetler yapıyoruz. Kıyıya yakın seyir. Pruva neta. Bu hayatı yaşadığımız için kendimizi kutluyor, şansımıza, aklımıza övgüler düzüyoruz. Efkar basıyor. Bunca yıldır üzerime çöken gündelik hayata küfürler savuruyorum. Bir kafamı kaldırsam, bir of çeksem sanki fırtınalar yaratacakken, o adına koşturma denen lanet, gelip sille tokat girişmiyor mu, öylece soluksuz bırakıyor insanı. Şu dünyada bir yeri olmak için bir şey olmak çabası öldürüyor adamı. Oysa işte olmuşuz birer insan, gövdelerimiz, aşklarımız, heyecanlarımız, sevinçlerimizle. Ne gerek başka şey için koşturmak, soluksuz kalmak. İlla acayip makbul olmak, illa şu olmak bu olmak, neye bunca çaba. Bir Metin Altıok şiiri geliyor aklıma.
Benim bu dünyada bir yerim olmadı,
Kuytu gövdemi saymazsak eğer.
Gövdem ki varla yok arası,
Hem varlığa, hem yokluğa değer.
Ama yüreğim hiç solmadı.
Bir gül koklayayım izin verin de.
Ben yaşama da, ölüme de inandım;
Tamamlarlar sanırdım eksiklerimi.
Çarşıları hep birlikte gezerdik;
Biri dostumsa, sevgilimdi öteki.
İkisinin adını yan yana andım.
Bir soluk alayım izin verin de.
Avara yürüyor. Yürümese. Burada, işte iyot kokusunun içinde kalsam. Yine gidip, o hercümerç olmuş 'gündelik hayatın' içine girmesem? Ama işte Kambur Dünya. Böyle kurulmuş, böyle gidiyor. Yine de yelkene şükür. Varol sen Erol.
Gönderen: Doğan Erbahar - 22 Ekim 2018, 12:07:28
Gönderen: Kemal Gündüz - 22 Ekim 2018, 12:30:14
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
Gönderen: Serkan Güvenen - 22 Ekim 2018, 12:47:35
Özlemişim kalemini yüreğine sağlık
Gönderen: Kenan Biçen - 22 Ekim 2018, 13:27:04
Öncesi gerginlik sonrası müthiş bir huzur.
Sanki bunun için seviyoruz Deniz'i, denizciliği.
Hep huzur ya da hep gerginlik olsa idi çok tekdüze olurdu.
Eline sağlık Bülent .
Gönderen: Bülent Büyükdağ - 22 Ekim 2018, 14:03:37
Bu arada, korktum mu?
O bir saat boyunca korkmadım, hayır. Ertesi gün aklıma gelince, yine korkmadım. Ne zaman Adana'ya gittim, yatağıma uzandım, ulan dedim, deniz dalgalı olaydı, yalpalayaydık, biri suya düşeydi... anaaaam. O zaman korktum.
Gönderen: Murat Ayduk - 22 Ekim 2018, 14:06:53
Bu gündelik hayata al benden de o kadar..!
Gönderen: Mustafa Ertör - 22 Ekim 2018, 14:08:53
Gönderen: Ali Ünalan - 22 Ekim 2018, 16:57:02
Gönderen: Zafer Dedeoğlu - 22 Ekim 2018, 18:14:23
Gönderen: Oğuzhan Oğuz - 22 Ekim 2018, 19:14:25
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
Gönderen: Bülent Büyükdağ - 22 Ekim 2018, 19:15:30
Gönderen: Enes Save - 22 Ekim 2018, 19:51:51
Gönderen: O.Utku Uçkan - 23 Ekim 2018, 08:26:43
Güzel bir anlatım ve deneyim ama ben olsam o haritayı koymazdım.Karizma ayaklar altı. ;D
Gönderen: Bülent Büyükdağ - 23 Ekim 2018, 09:11:31
Gönderen: Kamil Kurdoğlu - 23 Ekim 2018, 09:55:54
Abi Allahın bildiğini kuldan ne saklayalım. Artık böyle garip dolaşacağız.Yaaa bu harita mevzuu biraz garip.
Erol,Bülent ve Celal kardeşimizi bilirim.Bunlar bir araya geldilerse o rota hattı fırtınadan mııı yoksa başka sıvılardan mı bi bakmak lazım.
Geçmiş olsun diyelim de biz.
Gönderen: Bülent Büyükdağ - 23 Ekim 2018, 10:27:11
Gönderen: Enes Save - 23 Ekim 2018, 11:23:21
Eh Utku dede, açtın yolu , artık 10 gün burada 100 yıl sokakta dile düşeriz. :)
Diğer yandan bora sorasında izlediğin rotayı göstermen ayrı bir öneme sahip. Şahsen arayıp bulamadığım bir görsel bilgi. Sanal ortamda bir yerlerde okumuş veya birinden buna benzer bir durumun olabileceğini duymuştum, tam hatırlamıyorum. Bu resim onu onaylar nitelikte.
Gönderen: Bülent Büyükdağ - 23 Ekim 2018, 11:44:42
Ben tabii, o denli tecrübeli bir denizci değilim. Ama motor tahrikinde bile kayığı böylesine rotada tutamamış olmamı aklım almıyor. Üstelik yeminlen yeni kalkmıştım. Alabandada kayık o kadar yavaş rotasına dönüyordu ki, inanamazsınız. Bence hava dönüyordu, biz de onunla dönüyorduk. Benim berbat bir dümenci olmam dışında tek izahı bu olabilir.
Windy'e göre önümüzdeki günlerde, aynı bölgede, 20-25 mil yarı çapa hakim olacak şekilde bu kez kuzeyli, 35-38 sağanaklarda 50'yi bulacak bir hava var. Üstelik 8-10 saat süreceğini öngörüyor.
Gönderen: Enes Save - 23 Ekim 2018, 12:38:59
Alıntı:
https://www.yachtingworld.com/cruising/bluewater-sailing-techniques-part-3-coping-squalls-60334
"...The windshifts can be dramatic and it is not uncommon to find yourself heading in entirely the wrong direction for a time, and in some cases even doing a 360°! It’s best not to be too concerned about this and stick with the wind; it won’t be long until it has passed and you’re back on track...."
"Rüzgardaki değişmeler dramatik olabilir ve bir süre yanlış yöne doğru gitmek, ve hatta bazı durumlarda 360 derece bile yapmak nadir değildir! Bu konuda en iyisi endişelenmemek ve rüzgarla uğraşmamaktır:Bu durum uzun sürmez ve tekrar rotanıza geri dönersiniz."
Zaman bulursam tam metni tercüme edeceğim.
Gönderen: Eyüp Oğan - 23 Ekim 2018, 13:11:52
Avara yürüyor. Yürümese. Burada, işte iyot kokusunun içinde kalsam. Yine gidip, o hercümerç olmuş 'gündelik hayatın' içine girmesem? Ama işte Kambur Dünya. Böyle kurulmuş, böyle gidiyor. Yine de yelkene şükür. Varol sen Erol.
Bülentcim, şimdi okudum.. Eline sağlık..
Fırtınalar, boralar gelir geçer.. Güzel bir anı olmuş..
Sevgiler
Gönderen: Ahmet Kabaalioğlu - 23 Ekim 2018, 19:43:54
Avara yürüyor. Yürümese. Burada, işte iyot kokusunun içinde kalsam. Yine gidip, o hercümerç olmuş 'gündelik hayatın' içine girmesem? Ama işte Kambur Dünya. Böyle kurulmuş, böyle gidiyor. Yine de yelkene şükür. Varol sen Erol.
Bu paragrafa hasta oldum. 10 gündür malumunuz İstanbul Challenge için seyirdeydik. Ve aynı şekilde şu anda " o hercümerç olmuş gündelik hayatın içine girmesem" diye düşünüyorum.
Gönderen: Mücahit Karabaş - 23 Ekim 2018, 22:46:08
Yeni Deniz Mecmuası'nın son sayısında İsmet Hergünşen’in denize sevdalanmakla ilgili yazısının son paragrafı:
Ama bu öyle bir sevda öyle bir tutku ki; vazgeçmek, uzak durabilmek mümkün değil. Her limandan sonra bir an önce demir alma telaşı… Boşuna söylenmemiş “Kadınlar doğum sancısını, denizciler fırtınalı günleri unutmasaydı, ne denizci olurdu ne de anne” diye. Yoksa kulaklarına şarkılar fısıldayıp, onları büyüleyen sirenler mi çağırmakta deniz sevdalılarını…
Gönderen: ersinboke@icrs.com.tr - 24 Ekim 2018, 00:07:23
Gönderen: Erman Yerman - 24 Ekim 2018, 00:20:19
SM-G920F cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi
Gönderen: Hasan Toparlak - 24 Ekim 2018, 12:38:50
!O__ !O__
Gönderen: Ahmet Kabaalioğlu - 24 Ekim 2018, 13:10:02
Bu yazı sansür kontrolünden mi geçti nedir. 45 knot rüzgar tekne dönüyor ama Adana yöresinden sağlamından sevgi sözcükleri yazıda yok..
!O__ !O__
Kimbilir kendileri kaç kez sansürlemişlerdir. :)
Gönderen: Bülent Büyükdağ - 24 Ekim 2018, 14:36:02
Gönderen: Doğan Erbahar - 24 Ekim 2018, 14:42:58
Tanrı ile arama girmeyin.
Sesli güldüm valla... ;D ;D ;D